İki gundur ne yerdeyim ne gokte hicbir yere sığamıyorum yiyemiyorum icemiyorum nefesim daralıyor canım yanıyor icim parcalanıyor tarif edemiyorum eşyalarını siyah bir cop poşetiyle verdiler sırılsıklamdı korkudan altına kacırmış duşundukce cıldırcak gibiyim kimbilir ne kadar korktu ne kadar canı yandı dun birlikte kahvaltımızı yaptık cok ozledim onu sanki hala yanımızda oturuyor gibi. Gunlerdir ruyamda goruyordum benden yardım istiyordu konduramadım malum olmuş herkes gormuş ruyasında annesi kardeşi ne garip. Hayat devam eder mi gercekten