o kadar sıkıntılı bir durumdayım ki,anlatamam.Sozlumle uzaktan akrabayız,cocukken bile severdik birbirimizi ayrı şehirlerde olmamıza rağmen hic kopamadık, 10 sene boyunca konuştuk hislerimizi belli ederek ama direkt soylemeyerek.2 sene once acıldık ve cok guzel bir ilişkiye başladık.Uzaktan zorlandık elbette ama bir şekilde dayandık.Ama bir seneden sonra işler sarpa sardı.Surekli işleri var ve eskiden en azından birkac saat olan konuşmalar da bitti.Ailesi surekli ondan belli işler bekliyor ve bu işler hic bitmiyor.Ozellikle ablasıyla aramda bir duşmanlık oluştu,sozlum ablasına o kadar bağımlı bir erkek ki bazen beni bile gozu gormuyor.Kıskanclık diyemem ama cok zoruma gitti golgede kaldığımı hissetmek.21 yaşındayız ikimiz de ilişkimizi doya doya yaşamamız,birbirimizle olmanın tadına varmamız gereken zamanlardayız ama ailesi ve onun işleri başladığımızdan beri psikolojimi mahvetti.Ne yapacağımı bilmiyorum lutfen bir akıl verin..