Herkese merhaba tekrardan, hazır yeni uye olmuşken boyle biriken sorunlarımı da yazarım ben artık buraya lutfen mazur gorun

Şimdi şoyle benim iki abim var ve buyuk olanıyla aynı evin icinde 1 yıldan uzun suredir tek kelime konuşmadım annemler benim kucuk olduğum icin ozur dilememi ve barışmamızı soyluyor ama benim hic icimden gelmiyor acıkcası. Olayları şoyle bir kısaca anlatayım ona gore bir akıl verirsiniz ne yapmam gerektiğiyle ilgili.

Dediğim gibi 2 abim var ve babamı da katarsak 3 tane erkeğin olduğu bir evde buyudum evimizde hicbir zaman ataerkil bir duşunce yapısı olmadı yani hic kimseden sen kızsın o yuzden yapmak zorundasın gibi laf duymadım ama yine de babam ya da kucuk olan abim bir şey istediğinde gozume batmaz ve zorunda olduğum icin değil saygı duyduğum icin hayır demem genellikle ama diğer abimin istediği her şey bana yuk gibi gelirdi ve zoruma giderdi cunku onların aksine sen bunu yapmak zorundasın tarzı bir yaklaşımı olduğu icin. Yani nasıl soylesem mesela en basitinden cay hazır olduğu zaman ben hep babama gotururum gecenlerde otururken kalkmama izin vermedi hep sen getiriyorsun diye cayımı doldurup getirdi kac kere ama abimle konuştuğumuz zamanlar bir şey isterken hep emir tonunda ve gurur kırıcı bir tavrı var nasıl desem bir kere mikrodalgaya yemeği koymuş annem, kendisi de mutfakta bana seslendi odamda olmama rağmen iki adımlık şey icin getirmişti beni. Başka bir ornekte biz şehir dışındayken evi kopeği bağlasan durmaz hale getirmişti cekirdek kabuklarını caydanlığın icine koymuştu oyle korkunc bir haldeydi ev ve bizim de geldiğimiz gun gitmem gereken bir yer vardı bu kadar iş varken nereye gidiyorsun diye kızmıştı bana ustelik. Bunları anlatırken de aklınıza ergen bir abi gelmesin lutfen kendisi sozde muhendis kariyer sahibi dışarıda gorseniz eğitimli diyebileceğiniz biri. İş yerindeki tum sorunlarını benden cıkartıyordu ve surekli bana bağırdığı icin ben de kendisine karşılık veriyordum ama ailem surekli ben kucukken istediğim bisikleti almak icin uzun sure para biriktirmesini vs anlatarak sen de biraz alttan al gibi yorumlar yaptıkları icin kendimi hep suclu hissederdim yine de ama ben kendisini kucukluğumde anlattıkları biri gibi tanıyamadım.18 yaşındayım ergenlik donemi kaynaklı gereksiz cıkışlarım cok oldu aileme karşı ama bir kere bile terbiye sınırlarını aşacak bir şey soylemedim hic. Evden kimseye gerizekalı bile dediğimi hatırlamıyorum sadece cırlardım cok fazla. Neyse daha sonrasında ailem ben lise sona gectiğimde ozel okula gondermek icin para biriktirmişti ama kendisi gizlice o parayı iddiada kaybetmiş ve sonra da aslında cok iyi maaş almasına rağmen tum parasını batırıp bizi de kendisini de borca soktu ailem hep affetti boyle şeyleri ama ben onlar kadar iyi olamadım acıkcası kin tuttum ve ona da yansıttım. Sonra en son gercekten anlatmaya değmeyecek kadar gereksiz bir olay yuzunden uzerime yurudu ve o gunden sonra hic konuşmadık. Yani ne kadar bağırırsa bağırsın bir şekilde halledilirdi ama babam orada olmasa belki de bana şiddet gosterecek olmasını hic kabullenemedim. Kendisiyle konuşmadığımdan beri cok daha huzurlu bir hayatım var ve bu durumdan cok memnunum ama ailem ev icinde kusluk istemiyoruz diye beni sıkıştırıyor sizce ne yapmalıyım? Boyle anlatınca sorunlu bir aile hayatım varmış gibi durmuş ama aslında abimle muhatap olmadığım surece cok seviyorum ailemi onlara sahip olduğum icin de şanslı hissediyorum hatta.