Kızlar merhaba,

Nerden başlasam, nerden girsem konuya inanın bilemiyorum.

Hayatıma 6 ay once biri girdi. İlk başta arkadaştık, zamanla bana karşı hisleri olduğunu soyledi ve biz bir ilişkiye başladık. Evdeyken sabahlara kadar benimle telefonla konuşurdu. Cok rahat bir şekilde mesajlaşıyorduk, iletişim kuruyorduk. Evinde eşiyle birlikte olan bir insanın bu kadar rahat olması nasıl mumkun olabiliyor inanın hala aklım almıyor. 2 gunluk tatillere bile gidiyorduk duşunun. Bu insanın en buyuk falsosuna bile denk gelmemiştim.

Yaklaşık 1 ay once benimle onemli bir konu konuşması gerektiğini soyledi. Evli olduğunu ve 1 cocuğu olduğunu itiraf etti. Cocuk icin aynı evde durduklarını ama artık arada saygının ve sevginin olmadığını soyledi. Kağıt ustunde evliyize getirdi, klasik yalanlar. Cocuğunu duşunduğunu ama boşanmayı duşunuyorum artık vs. Yanımda olur musun bu surecte dedi. Başımdan aşağı kaynar sular dokuldu desem yeridir. Gerisi bir ton kavga, gurultu ve hayatımdan cıkardım. O gunden sonra beni anladığını ve benimle bir daha iletişim kurmayacağına soz verdi. Sozunu tuttu, 1 aydan beri hic konuşmadık.

25 yaşına geldim. Hayatımda ilk defa aşık olduğumu hissetmiştim. İlk kez bir adama guvenip yatağıma aldım. Her şeyin ilkini bu insanla yaşadım.

kendimi psikolojik olarak bitik hissediyorum. İcimde buyuyen nefreti, acıyı tarif bile edemem.

Kafayı yemek uzereyim, ne duşuneceğimi bile şaşırmış durumdayım.

Etrafımdaki kimseye bahsedemedim, artık birilerine anlatmazsam icimde patlayacaktı.