Oncelikle Merhaba,
1 yıl once annemle babam ayrıldı. Ben babamla cok sorunlu olduğum icin annemle kalmayı tercih ettim. Babam alkolik, ruh hastası, takıntılı, geri zihniyetli bir insan. Annemle babamın evlilik suresince bir cok şehir değiştirdik. Sebebi, babam birilerinin bize taktığını duşunup bizi herkesten saklamaya calışıyordu. 8. sınıftayken sokağa annemsiz cıktığımda arabayla o denk geldi, beni evde saatlerce dovdu. Sırf sokağa cıktım diye. O sıra cok ağır bi kaza gecirmiş hastalık surem boyunca evde yatalak kalmıştım ve yeni yeni yuruyebiliyordum. Surekli evde olmaktan dolayı cok bunalmıştım evin hemen onune cıktığımda onunla denk geldim ve beni saatlerce dovdu. Kazayı da yine onun erkek takıntısı yuzunden gecirdim, eve işci adamlar gelecek diye beni taa catı kata cıkardı ve orada oturduğum tuğla curuk olduğundan oturmamla 20 metre bi yukseklikten aşağı duştum. Gunlerce yoğun bakımda kaldım. 4 ay kadar akciğer sıkıntımdan dolayı yuruyemedim, kolum kırıldı, goğus kafesim kırıldı. Evde bunaldığım icin dışarı cıkmak istedim. Bu anlattığım hicbir şey aslında ama artık babamla sorunumuz kalmadığından şuanki sorunumu kusmak istiyorum. Biz annemle gecinemediğimiz icin iş icin başka bir şehire gittik, bize kalacak yer de verecekledini vaat ettiler, tum eğitim masraflarımı karşılayacaklarını, bize her konuda yardımcı olacaklarını vaat ettiler. Geldik ve gecici olarak 2 aydır birisinin evinde kalıyoruz. Anneme temizlik alanında yaptığı işten dolayı 1 ayın sonunda sadece 400 tl verdiler ara ara verilen 200 tl lerle 1000 tl yi buluyor. 1 ayda o para yemek masraflarına gitti coğu zaman, kıyafettir o dur budur şu anda annemde 300 tl gibi bir para var ve ben 2 aydır evden sadece 1 kez dışarı cıkabildim. O da iş goruşmesi icin, ama olmadı. Bir cozum arıyorum temmuzun başından beri. Arkadaşlarımı bırakmak zorunda kaldım, her şeyimden oldum, sırf annemin duzgun bir işi olsun, gunluk 60 tl icin 12 saat calışmak zorunda kalmasın diye. Ama burada resmen bizimle dalga gecildi ve şu anda gitmemizi onlar bizden daha cok istiyor. Kimsemiz yok, babam yuzunden etrafımızda akraba da kalmadı. Gidecek hicbir yerimiz yok. Yurda ya da kadın sığınmaya gitmektense olmeyi daha mantıklı buluyorum. Annem cok kotu bunalımda, işe de cağırmıyorlar artık, bazen bunalıp birbirimizle kavga ediyoruz, beni terk edip gidecek, ya da kapıyı kapattığında kendini oldurecek diye cok korkuyorum. İkimiz de hissizleştik ve son 2 haftadır cok garip bir dunyada hissediyorum kendimi. Ne yaptıysak olmadı, tutunamıyoruz. Sigara almaya gittiğinde kapı sesini duyar duymaz acaba beni terk mi etti diye kalbim hızlanıyor, korkuyla bekliyorum, geldiğinde boyle şeyler duşunmek, bunların korkusunu yaşamak ağır geliyor ve ağlıyorum. Banyoya girdiğinde kendini oldurecek mi diye cok korkuyorum. İkimiz de cok sarsıldık ve bazen birbirimize kin kusuyoruz. Sonra pişman oluyorum, yaz tatili bitmek uzere bizim şu surecte kendi evimizi tutup duzenimizi oluşturmamız imkansız. Okulum ne olacak bilmiyorum. Hicbir cıkış yolu bulamıyorum. Ne kadar zorda olsam da benim hayallerim vardı. Yapmak istediğim cok şey vardı. 14 yaşımın son gunu diye not tuttuğum hesabımda "Bugune kadar hayatıma ozen gostermedim değil "gosteremedim" ama bir şeyi cok iyi anladım. Her ay, her hafta, her gun, her saniye, hatta her salise bile 1 kere gelip gecer. Geriye donemiyoruz. O yuzden hayatıma cok onem vereceğim, insanlara yararlı olacağım" diye not tutmuşum ve hÂl tarihiyle, mevcut hesabımda. Bunları okumak bana artık acı veriyor cunku cok hissizleştim ve yorumdum. Hicbir şey icin cabalayacak gucum kalmadı. Her gun başımda oyle boktan bi ağrı var ki, burnumda sızı, hissiz, depresif berbat bir haldeyim. Tek istediğim kendi ayaklarımızın uzerinde durabileceğimiz, sevdiklerimizden kopmak zorunda olmadan yaşayabileceğimiz, hayallerimi gercekleştirmek icin imkanlarım olabilecek bir yaşantıydı. Şu an yaşantım bile yok. Bu surecte ne tarz pislik insanlarla karşılaşıp bi an bile olsa "kabul mu etsek" diye duşunmenin acısını şu saatten sonra hicbir şey, hicbir imkan kapatmaz gibi geliyor. Hele ki, annenin bunu caresizce kurtuluş yolu olarak gormesi.. Nasıl anlatsam bilmiyorum. Oturup ikimizde bu kadar aşağılık bir şeyi kabullenecek hale gelmemize ağladık, kandırılmaktan son anda donduk, şu yaşımda insanların her yuzunu, dunyanın butun gerceklerini gordum. Ve ben bu duzensizlikte, acizlikte, zorlukta, iğrenclikte yaşamaya dair hicbir heves gutmez hale geldim. Bu hissiyatın gececeğine, bu acıdan bir gun arınabileceğime inanmıyorum. Her anıma, her gunume bu zorlukları taşımak zorunda olarak yaşamak artık bana mantıklı gelmiyor. Ben"fahişe"yi de anladım, canına kıyanı da. Hicbirimiz birbirimizin birebir hissettiklerini anlayamayacağız. Hissedemeyeceğiz. O nedenle kimseyi yargılamayın. Burayı uğruna hayaller kuracak kadar cok kÂale almış olmama uzuluyorum. Bu kadar beklememe uzuluyorum. Soylemek istediğim cok şey vardı insanoğlu. Soyleyemedim. Bir gun sesini duyurmayı hedefleyen, doğrularını her ne pahasına olursa olsun savunmayı hedefleyen kucuk bir kızdım. Buyudum bu surecte. Doğrular, gercekler, olması gerekenler, insanlık... insanlık, kimsenin umrunda değil. Beni en cok yaralayan, duşmuş insanın halinden faydalanmak isteyen leş insan atıkları. Bugune kadar yaşına gore olgun karakterlisin, bilinclisin sozleri hep gururum olmuştu. Şimdi bu kadar cok buyumek zorunda olmaya yanıyorum. Bu kadar cok gormeye, bu kadar cok bilmeye maruz kalmaya yanıyorum. Bir de benim garip bir isteğim vardı. 10 yaşlarındaydım, buyumeden yaşıma gore bilincli olduğumu gorebilsin birileri isterdim. Cocukluğumu bi hic uğruna heba etmişim. Ne kadar kor, ve gereksiz insan varsa hepsi mutlu ve hayata cok hakimler. Sırf kendileri uğruna yapan,yaşayan insanlar. O kadar mutlu ki. İntihar eden insanların cehenneme gideceğine inanmıyorum. Hicbir sucum yok. Sorunlu bir babanın evladı olmak benim sucum olamaz. Kimseye kotuluk duşunmedim, hep iyiliği istedim. Hep beraber. Ama olmadı. Olmazda zaten. Ben bu caresizlikten sıyrılsam da birileri hÂl karanlıklar icinde tutunmaya calışacak. Hayat hic adil değil, hicbir zaman olmadı, olmaz da. Kural buymuş. Bunu oğrendim bu surecte. Zengini zengin yapan fakirdi, doğru ya. Birilerinin zengin olabilmesi icin birilerinin fakir, birilerinin beyaz olabilmesi icin birilerinin siyah, birilerinin guzel olabilmesi icin birilerinin cirkin olması gerekiyordu bu duzenin duzensizliğinde.