Selam kizlar.size 1 senedir kafami meşgul eden bi durumdan soz etmek istiyorum.1 yil once evimizi sattik.evimiz zemin katti amacimiz zemin kattan cikmakti.muhitimizi cok seviyorduk etrafimizda ne ararsan bulabilecegin guzel bi semtti. evi alan kisi 40 gun gibi bi sure verdi ozman piyasa cok kotuydu butcemize gore bi ev bulmaya basladik.benm yasadigim sehirde eski evler bile cok pahali. sehrin cok cok uc kisminda bi ev aldik sifir degildi buyuktu ama caddeye merkeze cok uzak bi evdi bi yere gitmek gelmek iskence gibiydi eski semte de cok alismistik bi annem var hergun agliyordu rahatsizlandi yemedi icmedi zayifladi bende ayni sekilde.diger kardeslerimi cok etkilenmedi basta cok sikayet ettiler sonra sesleri cikmadi.bu eve isinamamistik bi turlu cok yabanciydi hersey.3 ay kaldik orada sattik eski semtte ust kat bi ev aldik. o uzak olan eve gore daha kucuk ve binasi biraz daha once yapilmis bir evdi.icini heryeri bastan yaptrdik.burada da komsulari cok sevemedim.surekli bir seyler cirpiyolar tepemizden .ama muhiti sevdigim icin bi nebze idare edebiliyorum..surekli aklimdan acaba onceki o uzak evde mi kalsaydik o ev buyuktu zamanla alisir miydik dusuncesi cikmiyor kafayi yiycem artik.daha tasindik mutlu oldugum yerdeyim oldu bitti ama bi turlu kafamdan o dusunceyi atamiyorum.sizce merkeze cok uzak buyuk bi ev mi yoksa muhiti guzel kucuk bi ev mi.siz olsaydiniz ne secerdiniz lutfen beni rahatlatck birseyler soyler misiniz