merhaba,
ilk kez konu acıyorum ve deneyimlerinizi merak ediyorum. 33 yaşında eğitimli modern bir ailede yetişmiş bir kadın olmama rağmen kendime verdiğim değer konusunda cok ciddi problemlerim var. arka plan oluşturması acısından yetiştiğim aileden ve şu gune dek olan zamandan bahsedeyim. annem ve babam ilk cocuklarını 40 gunlukken kaybetmiş, benim doğumumdan 3 yıl once, o da kızmış. sonra ben dunyaya gelmişim ve annem bu endişe, kaygı ve depresyonla beni buyutmeye başlamış. ek olarak annem de narsist, mutsuz (evliliğinde), duygusal olarak mesafeli ve kontrolcu bir anneyle yetişmiş bir kadın uzerine de bu kayıp eklenmiş. ben de annemin anlattığına gore cok hastalıklar gecirmişim. 2.5 yaşımda dayımı bir trafik kazasında aniden, 6 ay sonra da uzuntuden dedemi kaybetmişiz. o donem annemi depresyonda gormekten yemeden icmeden kesilmişim en son cocuk psikiyatristi beni iyileştiriyor, alın cocuğu bir parka goturun ve annesi babasını gulerken gorsun diyor.
bu sureclerin yanında da babam sosyalleşmeyi seven bir adam, annemle iki zıt karakter, ayrıca icmeyi arkadaşlarını seviyor, o donemlerde babam iyice evden kopuyor annemle ilişkileri o donem duygusal olarak kopuyor anladığım kadarıyla (evlilik devam ediyor olsa da). sonraki yıllar benden 9 yaş kucuk erkek kardeşim dunyaya geldi. ben o doğana dek hep bakıcılarla buyudum, bazen banka koşelerinde (babam bankacı ) ablalar baktı. bu surecte babam beni dershane sınavlarında almayı unuttu, iki kez kayboldum koca şehirde ilkokulda. gunduzleri de evde hep yalnızdım, akşam 6'da annem gelene dek.

yıllar icinde annemin kontrolu hep arttı, ergenlik doneminde babam hep yoğun calıştı annemle ise cehennemi yaşadık. beni hep sorun olarak gordu, psikiyatristlere taşınıp durduk, babam pek ortada olmadığından uzerimde sececeğim mesleğe dek cok fazla baskı kuruyordu ve beni kuserek surekli cezalandırıyordu. bazen 10 gun konuşmazdı benimle. bir kac defa bana veli toplantılarından sonra benden utandığını soyledi. lise sonrasında alan dışı tercih yapıp (zorla sayısal okutulmuştum) yurt dışına gittim, 8 yıl tatiller dışında gelmedim. annem bu surecte bazen aradığımda 2 3 gun teli acmaz, duymadım yanımda değildi der, soğuk konuşur. arada ise derslerden gectiysem, ciddi bir problem yaratmadıysam ( en minik problem yuzunden bile suclanırdım, ben yapmışım gibi) tatilde iyi davranırdı.

hayatım boyunca son bir kac yıla dek, bana bu şekilde davrandılar. babam daha anlayışlıdır, ama ilgisizdir de ama o da sinirlendiğinde ağzının ayarını bilmez. bunun dışında belirtmem gerekir ki hayatım boyunca eğitimim, kendimi yetiştirmem vs gibi her şeyde bana destek oldular ve saygılı davrandılar bunu inkar edemem, erkek kardeşimden asla farkım olmadı, ataerkil zihniyet yok ailemde.

tum bunlara rağmen, artık bunları yaşamıyor olmamıza rağmen, ve fedakarlıklarını gorunce beni sevdiklerini bilmeme rağmen tum cocukluğumu, o duygusal reddedişleri, beni olduğum gibi kabul etmemelerini, kusmeleri bana guvenmemeleri aşmayı başaramıyorum.
buyudum, annemin kopyasına donuştum. artık o olmasa da beynimin icinde bir ses beni hep eleştiriyor, hic susmuyor.

ve son olarak annem erkek kardeşim hayran, ona asla kusmuyor ve bana yaptıklarını bir gun bile yapmadı ona. ama yine de ben hep hastalıklarla vs buyuduğumden guya en cok emeği bana verdiklerini iddia ediyorlar. sizce emek ve onaylanma/sevgi duygusu aynı şeyler mi?

ben kardeşimi gordukce, bugun 24 yaşında, aslında benim ne kadar sevilmediğimi anladım. ne kadar kabul gormediğimi anladım. sanırım sadece iyi anne baba olmak icin, gorevleri olarak bana her şeyi yaptılar ama sevmediler. minik bir ornek vereyim, bir gun cok uzulduğum bir olay oldu hıckırarak ağlamaya başladım, annemin tek umrunda olan kalkıp camları kapatmak ve komşular duymasın oldu. o gun beni oyle gorduğunde bana bocekmişim gibi baktı, karşıma oturup konuştu, gelip sarılmadı bile. bunun gibi daha nicesi.


bugune dek cok terapi gordum, cok okudum, eğitimli de bir insanım fakat asla aşamıyorum, kendimi asla sevilemez goruyorum.

ilk kez bir platformda icimi doktum, fikirleriniz benim icin cok değerli. okuyan herkese teşekkur ederim.