Merhaba. Benim annemle ilişkimde sorunlar var ve ne yapmam gerektiğini bilmiyorum sizlere danışmak istedim. Ben hayatım boyunca anneme hayırlı evlat olmaya calıştım. Hep iyi sayılabilecek okullarda okudum. Arkadaşlarımla dışarı nadiren cıktım hem az para harcamak hem de derslerime calışmak icin. Aylaklık yapamadım hic. Erkek arkadaşımı bile annem sever mi diye duşunerek sectim. Ama hic anneme yaranamadım. Başkalarının cocuklarının derslerle alakası yok gunlerini gun ediyorlar. Kafelerde diskolara orda burda geziyorlar ama annem bana bu insanları ornek gosteriyor. Giyimimi kuşamımı beğenmiyor. Okulumu bitirdim hala kendimi geliştirmek icin cabalarım ama yeterince caba harcamadığımı soyluyor. Ben annemin iyiliği icin bazı konularda "şoyle yapma boyle yaparsan daha iyi olur" diyorum tatlı dille. Ama bu sefer de kotu saygısız terbiyesiz oluyorum. Gercekten bunları onun iyiliği icin diyorum. İyi bir şey desem bile hep yanlış kotu anlıyor. Benim tek hayat amacımın onu uzmek olduğunu duşunuyor. Hep olumsuz konuşuyor hakkımda. Başkalarını yuceltiyor ama ben hep yanlış şeyler yapıyorum. Başkalarının yanında guler yuzlu neşeli oluyor bazen. Benim yanımda nadiren mutlu. Onu mutlu gorunce şaşırıyorum. Ve negatif biri olması benim de psikolojimi olumsuz etkiliyor. Yaşamaya sevincimi sonduruyor bu halleri. İnanclı Bi insanım. Şu hayatta hep doğru olanı yapmaya calıştım. Hayırlı evlat olmaya calıştım ama olmadığımı gordukce cok uzuluyorum. Sizce ne yapmalıyım?