(biraz uzun) Kendimi bildim bileli bu durum boyleydi, hani ergenlik filan derken, universite, iş hayatı filan herşey değişti ama bu durum hic değişmedi, surekli tartışma, laf soyleme, yaptığım hicbir şeyi beğenmeme, hep eleştiri filan…. Ben artık annemin beni sevmediğini, istemediğini filan duşunuyordum. Cocukluğumdan beri bana karşı sizin sulale boyle, sizin sulale şoyle, yani babamın sulalesi, sen bize duşmansın, bana bişey olsa sevinirsin….vs
Hani diyorlar ya anne olunca anlarsın diye aynen oyle oldu, artık bu duşuncelerimden eminim, doğumda sadece 2-3 gun kaldı yanımda keşke onda bile kalmasaydı, hastanede annem bebeği tutarken biraz yamuk tutuyordu, hatta birkac fotoğrafta da oyle cıkmış, eşim “bebeğin boynunu biraz duzeltirmisin” dedi diye “şimdi camdan aşağı fırlattıracaksınız” filan dedi, duşundukce ne kadar acı bir olay, hastaneden eve gelirken de kavga gurultu buna benzer birkac cumle…
Yıllarca bana karşı bu kadar acımasız olmasına filan alışmıştım ama soz konusu bebeğim olunca kesinlikle tahammul edemiyorum, lohusalığım boyunca annem yuzunden cok ağladım, surekli herşeye laf soylemeleri, en ufak bir itirazda bağırmalar filan, telefonu kapatmalar, alışkınım aslında dilinin ayarı yok, saman alevi gibi bağırıp cağırıp sonra hicbirşey olmamış gibi davranmalar ama artık tahammulum kalmadı, Bana karşı bu kadar acımasız olması benim babama benziyor olmam, bir yerde okumuştum kadınlar eşleriyle sorun yaşıyorlarsa, ona benzeyen cocuklarına da tepkili davranıyorlarmış, onlardan alamadıklarını ofkelerini, cocuklarından cıkarıyorlarmış, bende tam olarak bunu yaşıyorum,
Acaba istenmeyen gebelik miydim diye duşunuyorum , bana hamileyken cok sıkıntılar yaşamış babamla ailesiyle filan, hatta ben doğduktan sonra bir kere ustumu mu ne kapatmış nefessiz kalmışım, bir kere ustume biri basmış filan, bunlara benzer şeyleri duymak ne kadar kotu, ne kadar uzucu,
2.evliliğimi birazda onun yuzunden yaptım , 30uma yaklaşmışım bana şiddet uygulamaya kalktı boğazıma filan sarıldı, hastaydım salonda yatıyordum annem gune mi ne gitmişti, gelsin diye beklerken, ordan başka yere filan gecmiş neyse geldi tartışmaya filan başladık, sonra ne oldu nasıl oldu anlamadım su icerken arkadan boğazıma yapıştı, evden nasıl cıkıp gittiğimi hatırlamıyorum ağlaya ağlaya babaannemlere gittim orda kaldım….bu olaydan sonra belki de hemen evlenmeye karar verdim Mutlu ve huzurlu bir yuvaydı tek istediğim, sonuc yine husran, bu arada eş kişisi calışmıyor cocuğumuza bakıyor, annemin olaya bakışı, paranı ben yiyemedim o yiyor, ki kendisi 1 yıl oldu emekli olalı, hala calışıyor, 2 evi var emekli olunca araba aldı, 2.evi beraber aldık 4 yıl boyunca her ay en az bin tl verdim ama asla adı gecmiyor, hicbir zaman dile getirmiyor, herhalde yıllarca okuttu ya ona sayıyor, ama asla hakkımı helal etmiyorum....
sonuc olarak aştım artık umrunda değil diyorum annem yeni bir suprizle geliyor, dun watsaptan msj atmış, dayımla ortak yer alıp ev yapacakları yazlık tarzında, oceden haberim vardı siz bilirsiniz alın guzel olur filan diye konuşmuştuk, dun benden para istiyor…şaştım kaldım ya, benim zaten zar zor gecindiğimi kredimin olduğunu filan biliyor, buna rağmen nasıl ne curetle benden para isteyebiliyor ya, ben cocuğumu 3 aylıkken bırakıp işe gelmişim, hic mi vicdanı sızlamıyor anlamıyorum, artık Allaha havale ediyorum,
bir tavsiye, bir akıl, bir teselli verin lutfen cok uzgunum, bu konuyu acarken kac yerde ağladım, bu aralarda aşırı duygusalım dokunsan ağlayacağım…bu anneyle bu eşle 21 aylık bir bebekle ne yapacağım
neden boşanamadığımın bir nedeni de budur, boşandıktan sonra gidecek bir anne baba evim yok maalesef, bu arada babamla resmi olarak ayrı değiller ama uzun yıllardır ayrı yaşıyorlar babamın bizden uzakta başka bir hayatı var kafasına gore yaşıyor, ara sıra goruşuyoruz, kardeşim 2 yıldır yurtdışında