İyi akşamlar kadınlar kulubunun değerli uyeleri.Derdim kendim. Bilmiyorum belki soyleyeceklerime bu muymuş derdin bunu mu takıyorsun diyeceksiniz.Sorunum yalnızlık. hayatımda biri olsun istiyorum. Bir şey olduğunda onunla paylaşmak dertleşmek konuşmak beraber gulmek . Mesela gezmeyi felan cok severim artık gidesim de pek gelmiyor artık hayatımdaki kişiyle gitmek istiyorum. Arkadasın yok mu diyeceksiniz var ama nerdeyse cevremdekilerin coğu evli ya da nişanlı. Oncelikli tabi ki evleri eşleri. Onlarla da bir yere takılabiliyorum. Bu yuzden coğu şeyi tek yapmaya calışıyorum yalnız olduğumun icin.ozellikle bu aralar bu yalnızlığı daha cok hissediyorum hele ki sosyal medyaya baktıkca. Ne zaman sosyal medyada dolaşsam birileri ya evleniyor ya nişanlanıyor. Neden bende yok diyorum aman kimseyi kıskandığımı sanmayın. Herkes musmutlu olsun. Ama kotu hissetmeye başladım ciddi anlamda. Canım sıkkın bu konuda. Birinin manevi olarak varlığına ihtiyacım var. Boyle hissetmem normal mi? Ben mi abartıyorum yoksa? bu işler tabi ki de nasip. Bilemiyorum icimi dokmek istedim. (yaşım 26)