Arkadaşlar merhaba,
Aslında yeni doğan bebeğim icin paylaşımlardan faydalanmak amacıyla siteye uye oldum ama kısa vadede hemen her paylaşımı takip ettim ve benim de epeydir canımı sıkan bir konuyu sizinle paylaşmak istedim.amacım “bakın ne işler geldi başıma” demekten ziyade, hatayı bende goruyorsanız, ya da nerelerde yanlış yaptığımı duşunuyorsanız dile getirmeniz.saygı cercevesinde olan her turlu eleştiriye acığım.cunku amacım kendi hatalarımı gorebilmek.uzun bir yazı olduğu icin okuma sabrı gosteren herkese teşekkur ederim şimdiden.

Benim sorunum arkadaşlarım ya da daha otesi dost dediğim insanlar.allaha şukur harika bir eşim var, zaten aşık olduğum icin evlendim ama karakteriyle beyefendiliği ve bana karşı sevgisiyle dort dortluk bir insan.dediğim gibi bir de dunya tatlısı kızım var.bunlar benim icin allahın bir lutfu ama yine de insan şoyle yanı başında sıcacık bir dost eli arıyor.ben oldum olası boyleydim.sevgi dolu bir ailede buyumediğim icin midir nedir bilmiyorum gittiğim ortamda hemen arkadaşlar edinirim.hemen samimiyet kurarım.aslında dışarıdan cok havalı gorunduğumu soyleseler de beni tanıdıktan sonra oyle olmadığımı anladıklarını soylerler.herkese arkadaşım dememekle beraber dediklerim icin de her turlu fedakarlığı yaparım.ama sonuc olarak 30’lu yaşlarında biriyim ve cevremde ayda yılda bir goruştuğum iki uc kişi dışında kimse kalmadı.tabi herkes kendi tarafından anlatır ben de ne kadar objektif olabilirim bilmiyorum ama sonucta bana yaşatılan hisler ortada.

ortaokul yıllarından beri goruştuğum ve kardeşimden ote sevdiğim bir dostum vardı. Gecen yıl yolumu ayırdım.Sebebi de son zamanlarda artan tuhaf davranışlarıydı.gerci kendisi benim tuhaf davranmaya başladığımı soylemişti ama ben “nasıl davranıyorum, seni rahatsız eden ne soyle de duzelteyim” dememe rağmen acıklamamıştı, boşver deyip geciştirmişti.
hıckıra hıckıra ağlarım, aynı şehirdeyiz gel derim gelmez, doğum gunum var kutlayalım mı derim, kızkardeşim gelecek gelemem der.(kızkardeşi her ay gelip 15 gun kalır.buna rağmen bana 2 saatini ayırmadı ve hep kız kardeşinden dert yanar) oysa ki ben kız kardeşimle onun yuzunden kavga ederim, kardeşim bana zaman ayırmıyorsun hep onunlasın diye uzulur, ben onu savunurum.Bir de cok kibirlidir, kimseyi beğenmez.herkesi kucumser, aşağılar.sonradan anladım ki -bunu onun yuzune de dedim-ben onun konumunda olsam asla benimle dostluk kurmazmış.yani benim işim onunkinden daha ustun olmasa beni de aşağılar ve kendine layık gormezmiş.mesela kendi lise mezunudur ama lise mezunu biriyle doğru duzgun selamlaşmaz bile falan.kucumser, alay eder.tum bunlara rağmen benim koptuğum iki nokta oldu.

ilki iş arkadaşıma (erkek) kendi sayesinde bu konumda olduğumu soyledi pat diye.neymiş ben telefon edermişim, sorarmışım o akıl verirmiş ben de onun dediklerini yaparmışım.halbuki tam tersi.neyse onemli olan bu değil.beni bir yabancının yanında kucuk duşurmeye calıştı ve de bunu yalan soyleyerek yaptı.ben yalanını bozmadım o an. Adama, evet sağolsun dedim ama icim icimi yedi.tırnaklarımla ne zorluklarla geldiğim noktayı ne alaka kendine mal eder diye.benim yaptığım mesleğin adını bile benimle oğrenen biri ustelik.cok uzulmuştum neden yaptı diye.duramadım aradım dedim neden boyle bir şey dedin, ben oyle bir şey demedim diye ikinci kere yalan soyledi.zaten bir suredir rahatsız olduğum tavırlarına bomba gibi bir tanesini daha eklemişti.

Sonraki ise daha da bomba.bunun bi kuzeni var. Son zamanlarda biz nereye, o da oraya.onu da bastım bağrıma,surpriz doğum gunu duzenledim, hediyesini aldım, aradı dertleşti dinledim., bir suru şey.yani yanlış anlamayın lutfen sadece ilişki boyutumuzu anlatmak icin bunu şunu yaptım diyorum.yoksa seve seve yaptım, yaparım da.bu arada onlar istediği zaman buluşuyorduk.yani ben istediğimde takan yoktu.ayıptır soylemesi ben varken hesap bile odemezlerdi.gel zaman git zaman bu kuzenin kardeşinin sevgilisi de bizimle takılmaya başladı.iyi de bir kızcağızdı, anlaştık.bir sure ortak bir şekilde biaraya gelmeye başladık.daha doğrusu biz arkadaşımla buluşurken onlar da katılmak istiyorlardı, bende de biraz casper’lık olduğu icin ay tabi ne demek gelsinler hep beraber olalım derdim hep.ama kuzenin tavırları bana yavaş yavaş batmaya başladı.erkeklere karşı tavrı cok rahat olduğu icin yansıtmasam da hoşuma gitmiyordu.onun sayesinde (!) tanımadığım adamlar beni facede listesine ekliyor, lacka lacka konuşmalar geciyordu.bir tanesini terslediğim icin beni arayıp fırcaladı.onunla daha kibar konuşacaksın, senin derdin ne falan dedi.ben de onu listemden attım, bir daha seninle de goruşmek istemiyorum dedim. O da ne akılsa beni engellemiş.arkadaşıma da bu durumu anlattım,zaten o da kuzenini sevmiyordu, zorunlu olduğu icin goruştuğunden hak verdi bana.bu olaydan once de kuzenin, kardeşiyle sevgilisi ayrıldı.ama kız depresyona girdi.bunların dibinden ayrılmıyor.hala umut icinde barışırım, bunlar beni barıştırır diye.beni de arıyor ağlıyor.ben kahroluyorum kzıın durumuna.bu arada cocuk elini cabuk tutmuş yeni sevgilisi bile var.ustelik birkac ay gecince nişan yapmaya karar verdiler.hazırlıklar yapılıyor.ama ne benim arkadaş, ne de kuzen kıza caktırmıyor.dedim ki gunahtır yapmayın bu kız hala umut ediyor.soyleyin bari umudunu kessin, hayatına baksın.soylemediler, kızla yine can ciğer kuzu sarması durumundalar.bir gun yine beni arayıp ağlarken dayanamadım.dedim ki boyle boyle ben sana cok uzuluyorum soylemek zorundayım.ne olur unut artık kendini topla hayatına bak.kız on şoku attıktan sonra bana, sen benim ahretliğimsin, şu kısa zamandaki arkadaşlığımızda sen bana bu iyiliği yaptın, onlar ise aylardır nasıl kahrolduğumu goruyorlar ne istediler benden vs. dedi.cok nadir de olsa telefonla goruşmeye devam ettik onunla.o aralarda biz arkadaşım ve kuzeniyle yine bir gun buluşmuştuk.yoldan hayat kadını tarzında giyinmiş bir kadın gecti ve bu ikisi kadına dik dik bakıp baştan aşağı suzup kahkaha attılar.herkes duydu.ben cok utandım.hayat kadını da olsa o da bir insan neden boyle bir şey yaptınız dedim. Sonra arkadaşım, aynı o kadına yaptığı gibi beni baştan aşağı suzdu ve huyum kurusun nerde bir fa.işe gorsem kahkaha atarım dedi ve yapma bir kahkaha daha attı.ben yolun ortasında kalakaldım.suratım beş karış evime gittim.ağladım ağladım gunlerce telefonunu acmadım. En sonunda bana bir acıklama yap neden acmıyorsun diye mesaj cekti ve goruşmek istedi.ben de tamam dedim gittim,dedim ki biz bunca yıllık dostuz neden bana oyle bir şey dedin, bilmiyorum dedi, o an oyle dedim işte.sonra konuştuk ettik baktım kibrinden asla taviz vermiyor. Tamam dedim buraya kadarmış, lutfen artık goruşmeyelim.kolay değil kardeş yerine koymuştum o yuzden aylar sonra bir bahane bulup aradığımda o kadar soğuk ve bir yabancı gibi konuştu ki, ne yuzle arıyorsun falan dedi, ben utandım ve tamam dedim, aramadım farz et ve numarasını sildim.

Bu arada ben evlendim.yukarıdaki bahsettiğim “ahretlik” beni yurekten tebrik etti, rahatsızlığı icin gelemediğinden ozur diledi.sonra bir mesaj: cok mutlu gorunuyorsun, ne olur bana da eşin gibi birini bul, bıktım artık, neler cektiğimi biliyorsun, evlenmek yuva kurmak istiyorum karşıma cıkan hep beni kullanmak istiyor dedi.kıyamadım, normalde boyle şeyler yapmam ama tamam dedim.eşimin ev arkadaşı efendi bir cocuk var.bu surecte kardeşim gibi sevdim.onun da beni oyle sevdiğini zannediyorum.cocuk biraz tuhaftı, psikolojisi biraz bozuk gibiydi.ailesinden uzak, yetim biriydi.cok garip davranışları da olsa kıyamayıp affediyordum her defasında.mesela daha ilk goruşmemizde yalnız kaldığımız ilk an bana eşimi kotulemişti.her fırsatta eşimin arkasından konuşup senin gibi bir kız nasıl onunla olur anlamıyorum falan derdi.sen daha iyilerine layıksın ayrıl kurtul şundan derdi.yani boyle anlatınca fotoğraf tam cıkmıyor ortaya.nasıl desem iyilikleri de vardı.yani iki ucta yaşıyordu ya cok iyi, ya cocukluk arkadaşının arkasından atacak kadar tuhaf.ozunde temiz biri olduğuna hep inandım, bu dengesizliğin sevgi eksikliğinden olduğunu duşundum hep.o yuzden hep bi şans daha verdim.zaten eşim kesinlikle ona laf soyletmezdi, o benim kardeşim derdi. baş başa kaldığımızda bile, ben sinirle bir iki laf etsem ettirmezdi.bu arada o da bana senin gibi birini bulsan, arkadaşlarından falan diyordu. Aynı lafları soyluyordu bıktım yuva kurmak istiyorum diye.ben bu kıza bunları aynen boyle anlattım.olumlu olumsuz kafama ne takılıyorsa soyledim.ozunde ikisinin de temiz olduğuna inandığım icin boyle bir işe girdim. İkisi de zaten dunden razıydılar.ilk buluşmaları benim evimde oldu.cocuğun ellerimle yakasını duzelttim, bak ben kefil oluyorum ona gore kızı uzme, olur ya da olmaz beyefendiliğinden taviz verme.sen benim kardeşimsin mutlu olmanı istiyorum vs dedim.ne kadar tuhaf olsa da sevgililerine nasıl davrandığını bildiğim icin emindim ondan.cok ince ve cok fedakardı onlara karşı.cok iyi bir eş olacağını duşundum.bu surecte ikisi de beni telefon ve mesaj trafiğine tuttular.yeri geldi eşimle ilgilenmedim onlara cevap verdim.ta ki birbirleriyle tamamen anlaşana kadar.o gun bugundur aramazlar.evlendiler cocuk bekliyorlar, bir teşekkur bile etmediler.ben buna cok bozulsam da renk vermedim tabi.ne yapayım zorla aratıp teşekkur ettirecek halim yok ya.oysa ki ben, onlar bize gelip gider biz gideriz ikisi de sevdiğimiz insanlar falan diyordum.bir daha ne gelen oldu ne giden dediğim gibi.

onlar goruşedursunlar, eşimin başka bir cocukluk arkadaşı buna sormuş nerelerdesin falan diye.bu demiş işlerim var. O da şaka yollu demiş biliyorum ne işin olduğunu, hani soylesin ilişkim var diye beklemiş.tutmuş bizim icin demiş onlar yalancı, sen onlara ne bakıyorsun diye.bunu duydum, daha doğrusu yazdığını okudum.kahroldum hemen mesaj attım, iyiliğimizden başka ne gordun ki bize boyle dedin diye. Aradı acmadım, mesaj attı defalarca cevap vermedim.ki bu insana eşim en zor anında iş bulamazken elinden tutmuş, bir dunya borc para vermiş,kız kardeşi universiteye kaydını yaptıracak para yok, hemen eşim veriyor yurda ve okula kaydını yaptırıyorlar, kaldıkları evde kız kardeşi de geliyor aylarca kalıyor, ne yediği ictiği ne yattığı kalktığı hicbir şey eşimin gozune batmıyor, o da benim kardeşim diyor.ama o eşimin arkasından o kadar cirkin laflar ediyor ki ne cimriliği kaldı, hırsız demeye bile getirdi hatta.neymiş ekmek icin masanın ustundeki bozuk parayı almış sormadan ama onu derken bile eşime dunya kadar borcu var onu soylemiyor.eşim de iyilik gizli olur diye benden bile saklamış.ben evlendikten sonra oğrendim. zaten eşim hizmetcisi gibi sabah kalkar kahvaltı hazırlar uyandırır falan.hepsini yuttum, sevgisiz yetişmesine verdim.kızı da ne dedi de kandırdı beni aramaması icin diye duşundum.en son eşim evden ayrılırken eşime interneti kapatma sen kendine yeni hat al dedi.eşim de yeni hat aldı.aylar sonra bi baktık eşimi arıyorlar telekomdan borcunuz var odeyin diye.eşim aradı boyle boyle diye.sen ister kapat ister ode fatura senin ustune nasılsa, ben odemiyorum deyip kaba kaba konuşup kapattı. Bu arada ortak alınan bir suru eşya,eşimin eve verdiği depozito falan hic ortada yok.eşim bir ceket alıp cıktı evden.(bunlar da hep sonradan geldi aklıma)

sonucta kullandığı internetin parasını bile odemedi.ben de sinirlendim ve eşime soyle borcunu versin dedim.biz yeni evlendik bi dunya borcumuz var. O kadar zaman eşim hic istememiş, benim zorumla istedi.resmen başına atar sadaka verir gibi verdi o milyarları.eşim hakkı gecmesin internetin parasının da yarısını ben odeyeceğim, kalanını ode dedi.onu da hakaretlerle benim hesabıma kim gonderdi biliyor musunuz, hani bana ahretliğimsin diyen ve sayemde yuva kuran kız var ya, işte o. Biz uc kuruşun peşine duşmuşuz falan.biz zar zor eşya borcumuzu oderken o adam keyfi icin araba alıyor, eşimi dolandırır gibi ayların faturalarını kakalıyor ve bi dunya laf.

eşim serbest meslekle uğraşıyor, işlerinin onunu kesmeye calışıyor, arkasından herkese kotuluyor.bana şoyle yaptı boyle yaptı diye.aynı gun icinde uc farklı kişinin aradığını bilirim ya bu adam senin icin boyle boyle diyor diye. Eşim hicbir şey anlatmaz onlara.ufak tefek anlaşmazlıklar oldu onemli değil der gecer.bana da gıybetini edemem ne yaparsa yapsın, bana yakışmaz der.bir gun diğer ortak cocukluk arkadaşlarında otururken bunları anlattım dayanamayıp, hepsi neyse de ekmeğimizle neden oynuyor dedim.onlar da bana hak verdiler.zaten o cocuğun psikolojisi bozuk, kız da ona uydu herhalde falan dediler.hatta kız da bi garip davranışları var falan dediler.hatta arkadaşı, ben utanıyorum onunla bir yere gitmekten hep beni rezil ediyor bile dedi.ustelik bunlara da bir kazık attı, yine ortak bir arkadaşlarıyla cok buyuk bir problem yaşadılar.buna dert yanarken, bu da demiş o cocuk icin, adam değil zaten. ben de yanlışını gordum o yuzden artık goruşmuyorum vs. demesine rağmen onların gozlerinin onunde cocuğa kardeşim kardeşim deyip duruyor cıkarı olduğu icin.

Ama sonuc olarak geldiğimiz nokta şu: onlar birbiriyle şuan cok samimiler ve bizimle goruşmuyorlar.bize bir sebep gostermiyorlar ama cağırmıyor, biz cağırdığımızda da bir bahane bulup gelmiyorlar.oysa onlarla yemekler, gezmeler, beraber neşeli fotoğraf paylaşımları falan. Ben habire kendime soruyorum, ikiyuzlu olmadığımız ve insanları gozunun icine baka baka kandırıp dolandırmadığımız icin mi bize boyle davranıyorlar? Cok mu iltimas gosterdim bunları hak ettim bilmiyorum.eşime artık biz de onlara gitmeyelim bak, gozumuze sokar gibi fotoğraf paylaşmışlar diyorum.hani bu adam dengesizdi, hani oyleydi boyleydi ve size goruşmuyorum beş kuruş etmez dediği adamla sizden daha samimi.ve o cocuğun bize neler yaptığını biliyorlar, hic mi bunu gorup uzuluruz diye duşunmuyorlar.en son evimizi bastı neredeyse. Ona bile şahitler. Sebebi de, mesaj attım ben, yeter bizimle uğraşma, ne istiyorsun bizden cık hayatımızdan, biz seni sildik sen de bizi sil, ekmeğimizle oynama diye.adam bu lafların uzerine kac km’lik yolu tepip gecenin ikisinde kapıya dayandı.bir de sanki biz rahatsız ediyormuşuz gibi eşime diyor ki erkek ol da karına sahip cık. Ahretliğim (!) de beni de hic listesine almadığı eşimi de engellemiş facede.tesadufen bunları da gordum.yani arkadaşlar iyilik yapayım derken nasıl bu hale geldik bilmiyorum.kocasını evli cocuklu bir adamla aldatıp soran olursa Semenderin sevgilisi dicem diyen dostum da oldu, 6 yıldır cocuğu olmayan ama verdiğim bir bitkisel ilacla o ay hamile kalıp beni bir daha hic aramayan, değil teşekkur etmek haber bile vermeyen arkadaşım da.kaldığım bekar evime erkek arkadaşını atmak isteyip yuz bulamayıp kusen de oldu, yuzume gulup işyerinde yan odada kuyumu kazan da.

ben artık bıktım bu sahte ve aslında duşman olan dostlardan.tipime bakınca bir kariyerim, kendine has kaliteli bir duruşu olan biri olduğumu soylerler ama hic de oyle değil. Kimse adam yerine koymuyor ve onemsemiyor.biraz samimi olduktan sonra uzak durmaya başlıyorlar.eşimi de aynı şekilde.bense yine her onume gelene butun dunyamı seriyorum.nerde hata yapıyorum lutfen soyleyin.boyle karaktersiz insanlar kadar bile değer gormuyorum.hatta onlar daha kıymetli, daha cekici geliyor millete.yani benim de uzun zamandır kafama takılıyor.