Merhaba hanımlar...
Cuma gunu, İzmir depreminin yaşandığı gun biz de henuz 55 yaşında olan babamı kalp rahatsızlığından dolayı kaybettik. Son iki aydır yoğun bakımda kalıyordu. Durumu iyiye doğru giderken, takdiri ilahi kaybettik onu... (Depremde vefat edenlere Allah'tan rahmet dilerim.)

Babam aile hayatına cok onem veren, bizlere cok cok ozen gosteren biriydi.. annemle birbirlerine inanılmaz bir sevgiyle bagliydilar/bağlılar.. hayatım boyunca bir kere bile birbirlerine seslerini yukselttiklerini duymadim. Hic bir tartışmalarına şahit olmadim. Cok farklı bir adamdı babam... Annemle de tam bir ruh eşi, hayat arkadasiydilar..

Şimdi malesef babam yok artık benim Allah kimseye boyle erken yaşatmasın bu acıyı... Eminim daha acılarını da yaşayanlar vardır... Cok şukur babam 20 yıldir hastaydı ama guzel dolu dolu bir omur gecirdik onunla..

Şimdi soruna gelecek olursak... Kardeşler olarak biz birbirimize yakın oturuyoruz annem bizden uzakta 15 km filan var yani aramızda.. onu yakinimiza taşıyalım istiyoruz. Ama nasıl yapacağız bilemedim. Erkek kardesimle aynı apartmanda oturmak istiyor anladığım.kadariyla ama bunu da ben pek istemiyorum. Ayakları uzerinde durabilsin istiyorum. 53 yaşında henuz. Genc, dinc şukur. Ama herşeyi o kadar cok babamla yapmaya alışık ki haliyle cok zorluk yaşıyor ve muhtemelen yaşayacak. Hatta hayallerinde butun cocukları damatlar gelinler bir oturmak var.. hem bunu diyor sonra ardindan arabayla şehirler arası akraba arkadaş gezmelerine giderim ilerde diyor. Annem guclu bir kadın ve hep guclu kadınlara da hayranlık duyduğunu soylerdi. Şimdi nasıl onu ayakta tutabiliriz bilemiyorum...

Yaşayan, bilen var midir? Bir fikriniz var mı?