Merhabalar, epey uzun bir suredir evliyim. 3 gunu normal gectiyse diğer uc gunu pişmanlık duyduğum bir evlilik. Cocuklarım var coğu zaman onlar icin, başta ailem icin surduruyorum desem de asıl adım atmaktan yalnız kalmaktan alışkanlıktan mahalle baskısı korkusundan surduruyorum sanırım.
ilk yıllar cok zordu. Cok calışan attığı adımı ailesiyle atan biriydi eşim. Bu duruma itiraz edersem işi gereği boyle olduğunu soylerdi. Bana caresiz boyun eğmek duştu ağladam da haykırsam da.
aradan yıllar gecti cocuklar buyudu ailesi buna .... cekti ( oh iyi oldu) tek bana kaldı ama şimdi de sorun biraz varyemez oluşu, birazda benim tum enerjikliğime onun adım atsak para bakış acısı. Off diyorum zamanında ilerde iyi olacak durumumuz diye sabrettiysem şimdi niye harcayamıyoruz. Hay senin yatırımlarına.
Yok mu bi akıl verecek