Merhaba kizlar. Simdiden cok afedersiniz, turkcem cok iyi degil yurt disinda yetistim.
Ben nisanlim ile 3 senedir tanisiyorum. 6 ay sonra dugunumuz var. Kendim ile cok buyuk bir polemik icindeyim. Ben onunla tanismadan bir kac ay once bekaretimi kaybettim. Kaybettigim zaman 24 yasindaydim ve depresyondaydim. Sadece bir kisi ile 7 kez iliskiye girdim ve cok pismanim. Nisanlim asla sormadi bana bakiremisin diye. Gecmisim ile ilgili hic bir tane soru sormadi simdiye kadar.
Okadar cok agzini aradimki sanki anlamis gibi bana “sen kendini affedemiyorsan Allah seni affeder” gibi cumleler felan gondermisti ve onun bana tek sartinin ikimizin mutlu olmasi oldugunu soylemisti. Sanki bilmek veya duymak istemiyor gibi.
Ama ben yinede dusunmeden duramiyorum. Onu kandiriyormus gibi hissediyorum. Kendisininde bakir oldugunu sanmiyorum. Soylesem beni terk edecegini de sanmiyorum. Soylemekten korkma sebebim, kendisinin belki bilerek sormadigi ve gercekten bilmek istemiyorsa. Duyduguma gore bazi erkekler bilmek istemiyorlarmis Kendi kafalarinda senaryolar uretmemek icin. Oyle ise soylememek daha mantikli geliyor hem onun ve hem benim mutlulugum icin.
sizce ne yapmaliyim? Ona karsi haksizlik mi yapiyorum?