Beynim zonkluyor, hayatımda bu kadar dipte olduğum cok az an var. Varsa da hatırlamıyorum. Nefes alamıyorum, kaygı bozukluğum ve anksiyetem var Cipralex alıyorum iki sene once noroloğum yazmıştı. Şu an piskoloğa gidecek butcem yok, annem de doktor ama bana faydası sizlerin burada yazdığı kadar zaten aksi etik de olmaz. Dipteyim, cok acı cekiyorum.

Bariz bir problemim yok sadece cok bunaldım. Eşim işsiz iş arıyor aysonunu ucu ucuna getiriyoruz ben evden calışıyorum ama nefes alamıyorum aylardır dort duvar arasında. İşim cık yoğun butun toplantıları bem takip ve organize ediyorum direkt ceo ile calışıyoruz koordinatorumle hataya mahal yok ama calışmak bana acı verir oldu resmen.

Depresyonda mıyım bilmiyorum depresyonda olsam sacımı boyatmam, kaşıma başıma bakmam salarım diye duşunuyorum. Aslında calışmasam sanırım depresyon hırkamı giyip yatarım butun gun ve icgudum bu olduğundan calışmak bana acı verir oldu malesef. Dışarısı yangın yeri olduğundan işten cıkamayacağıma gore ruh halimi duzeltip calışmaya devam etmeliyim ama nasıl? Beynimin icinde matkap calışıyor sanki her gun. Upuzun bir tatile cıkıp herşeyi unutmak istiyorum ama na mumkun.

Siz nasıl cıkarsınız bunalımdan? Nasıl dipten cıkıyorsunuz anksiyeteniz başladığında? Ne olur bana eleştiri ile değil, yapıcı cumlelerle gelin cok ihtiyacım var.

Okuyan herkese teşekkurler.