Kızlar selam, konuyu eşime "annen şoyle annen boyle" dememek icin size acıyorum yoksa sinirden kendi kendimi dolduruyorum
Pandemi boyunca elimizden geldiği kadar dikkat ettik, gereksiz yere kalabalığa karışmadık hava almaya acık alanlara gittik. İstanbul'da yaşıyoruz.
Sadece yazın İstanbul boşken, vaka sayıları 1000'in altına duştuğunde acık alanlı kalabalıktan uzak kafelere gittik 4-5 kez, market olayını internetten hallettik, ben kuafore eşime berbere gitmedi evde hallettik elimizden geldiğince. Evde bir kızım bir de 9 aylık bebek var.
Gelelim sinir olmaya başladığım konuya, 65+ sokağa cıkma yasağı kalkmasından sonra da kayınvalidemle her hafta goruşuyorduk.
Fakat son 2 haftadır eşime soyledim artık gelmesin lutfen dedim cunku İstanbuldaki artış beni korkutuyor.
Cunku hem calışıyor cok sık muşteri gelip gidiyor hem de gezmesinden hic geri kalmıyor aradığımızda ya gezmede ya restoranda ya kuaforde oluyor. Bazen sosyal medyaya fotoğraf yukluyor maskeye dikkat etmediğini goruyorum.
Bir iki kere bize geldiğinde uyardık cunku kronik bir rahatsızlığı var, ben iyiyim bir şey olmaz virus yok bende diyor dayanamadım "nasıl anlaşılıyor soyle insanlar boşuna test diye beklemesin" dedim dayanamadım cunku hayır cahil biri de değil. "Temizliğime dikkat ediyorum diyor" tamam dikkat ediyor ama o kadar cok sık insanlarla bir araya geliyor. Uyarınca da "Size bir şey olmaz, asıl tehlikede olan benim benim korkmam lazım bana bulaştırırsanız diye" diyor hayır sen kendi canını duşunmuyorsan beni ilgilendirmez diye bağırmak istiyorum.
Bu hafta sonu yine cumartesi sabah gozunu acar acmaz ne zaman geleyim modunda aradı, hayır dedim eşime.
Acık alanda goruşun diyecekler icin soyleyeyim maske takıp mesafe koyalım desem o maske ceneye iner sonra 1m mesafe yavaş yavaş azalır. Ben gerilirim uyarırım 3 uyarıştan sonra bana laf sokar ben de dayanamam cevap veririrm olay iyice cirkinleşir
Sonra telefonu kapattılar eşime kvden bir mesaj geldi. Mesajın konusu "Covid 19 artık hayatımızın bir parcası " isimli bir yazı
Yani diyor ki gelebilirim nasılsa artık hep hayatımızda olacak kendince gelmesine bir dayanak olarak sunuyor. O kadar sinir oluyorum ki ve biliyorum ki artık her hafta boyle taciz edecek geleyim goreyim diye. Şimdiden duşununce geriliyorum. Boyle bir durumda insan kendisi onerir kalabalıktan cıktım gelmeyeyim diye ama işte duşuncesizlik