Ihaneti kabul edemedim oğrenir ogrenmez bitirdim. Cok acı cektim cunku aramız cok iyiydi. Uzaktan ilişkimiz vardı cok da şaşırmadım ama hayatım mahvoldu gibiydi. Eski sevgilim biraz eğlenceye ve ickiye duşkundu tanışmadan once biliyordum o huyunu. Tanismaya başladığımız zamanlar o hatlarını bırakmış gibiydi. 1 yıl boyunca harika yuruttuk ilişkiyi bazen benim yaşadığım şehre geliyordu oyle goruşuyorduk. Bi yaz tatilinde de ben evdeydim aynı şehirde olmamıza rağmen ailemin baskın tavırlarından rahatca gezemedik ama yine de iyiydik. Gecen sene bu zamanlar aramizdaki ilişki tuhaflasmisti. Daha yakınlaşmak istiyordu sık sık yanıma gelmek istiyordu okulumdan vakit ayıramam diye istemiyordum gelmesini. ( Bir arada olunca bata samimiydik, cinsel hayatımız yoktu ama yine de ozlem giderebiliyorduk)
Boyle boyle sorunlar ust uste geldi ve sevgilimin arkadaş cevresi bu anda değişti ikimizin de hic hoşlanmadığı tiplerle takilmaya başladı ve ickiye tekrar sardı. Surekli gece kulislerine gideyim mi diye darliyordu. Bu değişimlerden sonra bu arkadaş grubuyla fotoğrafını buldum tanımadığım kızlar vardı. Kavga ettik şuphelendiğim icin ayrildim ama bana seni aldatmak dedi. Inanmadim 5 gun sonra instagam şifresini bulup girdim. Biz Kavga ettikten 1 gun sonra o kızlara instagramdan mesajlar atmis ( biz beraberken goruştuğu kizlar) buluşalım goruşelim diye. Cok tatlısın falan gibi şeyler. O gun buyuk olay cıkardım kızı da buldum rezil ettim bunu. Kavga gurultu bitti her sey hatta 3 ay boyunca kavga ettik sevgilim var senin de vardır kesin diyip ı zamanlar kestim ilişkiyi. 5 ay sonra arkadasindan ulaşmaya calıştı izin vermedim. Suan da 3 ay once konuştuk eskisi gibi beni affet falan demedi ama seni bekliyorum dedi. Guvenmediği icin uzak tuttu kendimi ama icim istiyor onu. Sabrettim yazmadim engelledim hatta. 3 ay oldu hala aklımda. 1 yıl boyunca kimse hayatıma girmedi. Ama hayatımın hicbir doneminde boyle yalnız kaldığım olmamıştı. Ilişkimizi cok ozluyorum acaba şans versem mi diyorum... o benim kaderim mi diyorum kendi kendime



