Başlık komik oldu ama gercekten benim gibi olanlara bir icimi dokmek konuşmak istiyorum.
Gercekten cok cirkinim. Sana oyle geliyordur, değilsindir belki de ne guzel ozelliklerin vardır diyenler olacaktır ama inanın ki yok. İnsan aynaya baktığında bariz bir şekilde her şeyi goruyor, kendimi de kandırmama gerek yok. Guzellik goreceli evet ama gercekten şu yaşıma kadar guzellikle alakalı bir iltifat dahi almadım. Guzel kokmaya, kıl tuy olaylarına, saclarıma vs her şeye cok onem verip dikkat ediyorum. Ama kucucuk gozler, genetik mor koyu halka ve cokuk mu cokuk goz altları, soluk eşitsiz bir ten, sıfır kirpik..cilt bakımına aşırı onem veriyorum gitmediğim dermatolog da kalmamıştır. Ama yok yok o aldığım aşırı pahalı kremler bile bir care olmadı ya hepsini sinirle cope attım. İceriğine bile cok dikkat ederdim her kremin, her bulduğumu da kesinlikle kullanmazdım. Herkese care olan şeyler bana sıfır etkiydi. Goz altı ışık dolgusu zımbırtısından bile yaptırdım goz altıma torba takmışlar gibi oldum bir sure sonra, gulunce hele komedi..koyu halkalı hali daha iyiydi. Yapayım ben yapayım buradayım ben diye bağırıyorlardı bariz. mezoterapi de yaptırdım, alerjiye sebep oldu. dayak yiyip gunlerce ağlamışım gibi gezdim haftalarca. Bunyemde iriteye sebep oluyorlar kısacası. Ve hepsini omur boyu yeniletmem gerekiyor, cok sinir bozucu..ve ucuz şeyler değil ki buna butce mi dayanır. Yani duzeltilebilecek şeyler de duzelmedi. Kirpiklerime ipek kirpik yaptırdım, hic memnun kalmadım. O az olan kirpiklerimi de aldı goturdu, kel gibi. Sonra dedim hadi badem yağı hint yağı e vitamini kaş kirpik serumları aban.. goz altlarımda nur topu gibi yağ bezeleri oluştu. Kirpiklerde aynı ustelik, fark yok. Artık ıvır zıvır krem şu bu bıraktım. Cirkinliğimi tam anlamıyla kabul ettim. Varsa var yoksa yok.

Hep makyaj yapmak zorunda olmadan mis gibi makyajsız da guzel olmak isterdim. Zibilyon tane şey kullanmak istemezdim bunun icin. Arkadaşlarıma bakıyorum makyajsız bebek gibiler ya, insan bakmaya doyamıyor. Beni gorseniz tum samimiyetimle soyluyorum "gercekten hic guzel değilmiş" dersiniz, o kadar eminim ki. Universite zamanlarımda hoşlanıp acıldığım kişiler bile arkamdan "ıy kezban surata bak" derlerdi kendi kulağımla dahi şahit olurdum. Yani bu cirkin hissetmek değil cirkin olmak. İlk kez girdiğim bir arkadaş ortamında bile cok sıcakkanlı ve konuşkan olmama rağmen hep daha guzel olan arkadaşlarımla ilgilenirler mesela. Bilemiyorum artık hayat enerjim sıfır. Her konuda beni etkiliyor bu. Kimse beni guzel gormesin ama ben kendimi guzel goreyim kafasındayım. Herkes cirkin gorse bile kendimi iyi hissedeyim yeter, ama imkansız..Benim gibi olanlar siz nasıl bunun ustesinden geliyorsunuz? lutfen bir şey deyin. Yani her şekilde kendinizi sevebiliyor musunuz? bu sizi ben de olduğu kadar etkiliyor mu?