zor bi surecten geciyorum suanda ve gercekten etrafima baktigimda kalabalik olmasina ragmen paylasabilecegim kimsem yok arkadaslik aile vs tum iliskilerim gayet guzel giderken illak bisey oluyor ve surekli birsekilde hatali cikiyorum icimde cok fazla dusunuyorum ve kafaya takiyorum kendimi hakli bulsam dahi insanlara karsi kendimi duzgunce savunamiyorum cok yalniz hiissediyorum insanlara ne kadar yardim edersem ediyim yanlarinda olmaya calisirsam calisiyim kimse bana ne dost ne de arkadas degil cok deger verip cok sevdigim zaman birinin en ufak kirici hareketine kafami takiyorum ve cok fazla dariliyorum ama gene de insanlara kusemiyorum suanda zor bir surecten gecmeme ragmen biseyleri paylasicak beni anliycak kimsem yok okuyup ilgilenen herkese cok tesekkur ederim