Herkese merhaba,


Ben başımdan gecenleri anlatmak ve burada paylaşmak istedim. Hem aynı durumda olan insanlara ışık olmak hem de sizden gelen onerileri duymak icin. Şimdiden teşekkur ederim hepinize.


Ben yurtdisinda yaşayan, eğitimli (doktora), kulturlu, iyi bir mesleğe sahip olan kendine yetebilen bir Turk kadınıyım. 15 yıldır yurtdisinda yaşıyorum. 3 sene once duygusal bir cokuş ve yalnızlık psikolojisi yaşadığım bir donemde burada eşimle tanıştım. Eşim lise mezunu, o da 20 senedir burada ve kendisi ticaret ile uğraşıyor. O donemde herseyimle ilgilendi, yanımda oldu, yalnızlığımı paylaşıp bana el ayak oldu ve hayatıma girip kendini sevdirmisti. 3 senedir bir kavga bir barış ilişkimiz devam etti, her seferinde ofkesini kontrol edemeyip kalbimi kırdı sonrasında yalvar yakar ozur kendini affettirdi. Gurbetteki psikoloji cok farklı oluyor, affettim acıdım. Eşim en ufak şeylere sinirlenebilen, bağırıp cağıran, ağzından cıkanı kontrol edemeyen, panik atak hastası bir insan (şuan psikolojik hasta olduğundan şupheleniyorum) . Ben onu merhametli, durust, beni canından cok seven, guvenilir bir insan olarak tanıyıp sevmiştim, ta ki duğun icin memlekete gidene kadar.


Duğun icin memlekete gittik. Şehre vardık beni annemlere bıraktı ve sonrasında eşim tanıdığım insan olmaktan cıktı. Duğun oncesi ne aradı sordu ne yapılacak ne edilecek plan ne, nereye gotureyim seni neleri halledelim, hicbirsey sormadı, resmen beni yalnız bıraktı heryere babamla gittim, yaşlı babacım kosturdu eşim olacak adam oğlenin 1ine kadar kendi evlerinde uyurken. Adam nikah icin ne gerekiyor diye bile bakmamış, liste olduğu halde. Kimliğini yurtdisinda bırakmış getirmemiş, bunlarla da benim babam uğraştı kendisine hadi oğlum şuraya gidecez bunu yapicaz diye kosturdu kendi ailesi değil. Ailesi ne nikah ne imam nikahı hic birsey icin caba sarfetmedi. Herşeyi başkasının uzerinden telefon acarak halletmeye calıştı asalak gibi ve tabi ki hic birsey halledip sonuclandiramadilar. Bu eşim olacak adam duğune son bir gun kala beni aldı duğun mekanı provasi icin, arabada ona herşey icin benim ve ailemin kosturdugunu bunun adil olmadığını herşeyi cift dikiş yaptığını kan bile vermeye zamanında gitmediğini soylediğimde bana bağırmaya hatta hakaret etmeye başladı. "Ben senin şoforun muyum lan, dun boktun bugun korktun, sen bana fırca atamazsın, manyak kadın, aileme ve bana laf edersen a..na korum".. Beni duğunden bir gun once bu şekilde ağlattı hakaretlerle. O an vazgectim kesinlikle evlenmek istemiyorum dedim kendi kendime, o an onun olumunu diledim tanrımdan yalan yok, ama herşey icin cok gecti. Misafirlerimiz uzaktan geliyordu ve herşey hazırdı. Akşamında ozur diledi ben sessiz kaldım sustum şu duğun bir gecsin dedim. Duğun oldu bitti. Gecesinde ayaklarıma kapanıp ozur diledi ne icin siz tahmin edersiniz, acaba gercekten pişman mı yoksa başka birsey icin mi... Ben bilemedim. Cok safım.
Ne ailesi ne kendi yine hicbirsey icin kosturmadi. Ailesi ne beni ne benim ailemi yemeğe cıkardı, ne davet etti ne de benim ailemi ziyarete geldi. Duğunde onlar tarafından takılan altın ve para icler acisiydi. Kayinbabam hicbirsey takmazken kayinvalidem duşuk ayar komik ince bir set taktı benim ailem duşunup gerekeni onların oğluna takmisken. Bunun cabası oğulları duğun sonrası altınların yarısını bozdurup, arabaya harcadı ve bize yol harclığı yaptı. Altınların coğu benim ailem tarafından takıldı.


Nikahim babamın kosturmasi ve yardımıyla memur odasında oldu, guvenlik gorevlileri şahidimiz oldu. Duşunun damadın ailesi yine yanımızda yoktu, ne gorumcem ne kayinvalidem kuafore bile gelmedi sacma bahanelerle. Herşeyde ailem yanımdaydı ailem kosturdu. Tum bu surecte ailem de ben de stres olduk uzulduk cok yıprandık ve şok yaşadık. Ben ailemi boyle insanlarla yuz goz ettiğim icin okadar uzgun ve pişmanım ki. Şuan eşimi bir gram sevmiyorum, ailesinden de zerre hoşlanmıyorum. Ailecek kultursuz cahil vasıfsız parasız fakat kendini 180 derece farklı gosteren tipler. Duğunden once nişanda boyle değil normal gozukmuslerdi.


Kısaca en guzel gunum olacakken en kotu gunlerimden biri oldu duğunum. Sahte gulumsememle gecirdim koca duğunu.


Şuan evime dondum. Evlendigim icin cok pişmanım. Tek isteğim yoluma nasıl devam edeceğime karar vermek.
Eşim donunce değişti bana kul kole oldu eskisi gibi ama neye yarar bir gram sevgi yok icimde nefret ediyorum kendisinden, ve zerre guvenmiyorum ona artık herşeyi laf herşeyi yalan geliyor, bana muhtac burda oyuzden boyle diye duşunuyorum. Ailemi ve beni uzup yiprattigi icin kendinden ve ailesinden tiksiniyorum. Cozemiyorum, iki karakterini de gordum artık. Ailesinin yanında esip gurleyen hakaretler edip bana it muamelesi yapan, benim aileme ilgisiz alakasız soğuk kalan insan musveddesi. Buraya gelince kul kole ama yuz verince esip gurlemeye hazır ne olduğu belirsiz bir adam.


Ne yapacağımı bilmiyorum. Ailemi uzduğum icin kendimi affedemiyorum. Okadar temiz saf guzel duygularla beni beklerken o gun icin heyecanlı iken hepsi cok ama cok yoruldu uzuldu ve yıprandı, annemin gozyaşları gozumun onunden gitmiyor. Ben yanlış kişiyi sectim, tanıyamadım benim hatam ve ailemi uzdum istemeden yıprattım. Bazı şeyleri goremedim oncesinde. Bir insanı ailesinin icinde, kendi copluğunde tanımak lazımmış bilemedim... Evlenmeden once bir tartışma sonrası kayinbabam soyle demişti "benim essek oğlum seni kaybeder de bosanirsaniz ben duğun parasını ondan catır catır geri almayı bilirim", ozaman şok olmustum, bir baba nasıl boyle bir laf eder dedim. Halbuki ozaman anlamalıydım..