Merhabalar uzun zamandır siteyi takip ediyorum konuları okudukca insanoğlunu neler başına geldiğini gordum. Ben 28 yaşında bir hemşireyim 3 yıl once boşandım sadece 4 ay evli kaldım. Boşanma sebebim eşimin aileci oluşuydu. Kavgalarımızın haddi hesabı yoktu. En sonunda herkes yoluna gitsin dedim ve cekişmeli olarak boşandık. Boşandıktan sonra hayatıma yaklaşık 1 sene insan almadım.. Gecen sene ağustos ayında daha once tanıdığım insanla sevgili olduk. Ozlediğim değeri, aşkı onda bulmuştum bana cok duşkundu. 7 ay sevgili donemimiz oldu. Bir de ilk kez bir hata yaptım ben asla derken bir anda onunla birlikte oldum cokk pişmanım lutfen beni bu konuda yadırgamayın zaten cok buyuk ders oldu bana. İşler ciddiye doğru gidiyordu nişanlanacaktık ama bir anda bana hayatımın en buyuk şokunu yaşattı. Hic bir şey soylemeden beni terk etti. Her yerden engelledi. Ulaşmaya calıştım ama ulaşamadım. Pandemiden dolayı cıkışlar yasaktı yanına gitmeye calışsam da. 3 gun sonra arkadaşımın bana attığı resimle şok oldum. Bir kızla elele resim cektirmiş ama sadece elleri gorunuyordu başlığında omrum yazıyordu duruma koymuş ikisinin baş harfi yazıyordu. Cok goz yaşı doktum oyle boyle değil. Cunku ona cok bağlanmıştım. Hic bir şekilde ona ulaşmadım hayat alsın intikamı diye ama kendime de gelemedim bu 6 Aydır. Unutmaya calışıyorum ama olmuyor yaptıkları gozumun onunden gitmiyor. Ne kadar cok ağırmış aşk acısı. Yapamıyorum bayanlar cok denedim ağrıma gidiyor yaptıkları. Temmuz ayında sessiz bicimde sade nikah kıyıp evlendiler. Bugun beni aldattığı insanı gordum hamile sanırım bana uzun uzun baktı. Bu kadınla benim cok ortak arkadaşım var. Bu psikolojiden nasıl kurtulurum bilmiyorum her akşam yatmadan ağlama krizim tutuyor. Lutfen kalp kırıcı bir şey soylemeyin ben de istemezdim boyle olmasını.