Rahatlamak icin yazıyorum. Sekiz aylık hamıleyım. Zor geciyor gebelık. Zaten uzun sure sorun cıkacak bekleyısıyle gecti.oncekı gebelıklerım duşuktu vs.. iğne kullanıyorum her gun. İşte kanım cok dusuk vs.. cok aukur elbette nasip etti Allah,hic beklemezken hamıle kaldım.
insan bı kadın olarak ilgi istiyor,onemsenmek,değerli hissetmek istiyor.hele kı hamılelık surecinde. Ufak bi surprz,ne bileyim bir cicek,ufak bi hediye,bir sey.. dusunuldugunj sevildigini gormek istiyor.normalde de istiyorsun ama hamıleyken hassaslasıyoruz sanırım.onun aricinde ben saglıklı gebelık gecırmek icin cok sey yapmak zorunda kalıyorum. Bebegı de esim istemişti cok fazla. Beklıyor ıste insan.
Sıkıldım bunaldım aslında. Esım telle oynamaz ,ilgisiz de degildir ama ne bileyim.duygusal anlamda bana verdigi hicbir sey yok.sıfır.bu da ınaanı uzuyor yalnızhissettiriyor, uzaklastırıyor. Bir de bebek olunxa ne olur kım bılır. Hayatım boyle mı olacak diyorum.kadınlıgımı iyiden iyiye unutacak mıyım. Hayat zaten boktan.ınsanını gununu guzelleştiren esınden sewgılısınden duydufu guzel seyler, jestler oluyor.. bunlar da olmayınca motivasyonunu kaybediyor insan. Daha kotusu ben surpriz hapan yapmayı sewen bır kadınken ben de bıraktım.cunku tek taraflı olunca tadı kacıyor.
sıkıxı,monoton, tekrara duşen bir ewlılık. Sonra neden aldattın diyoruz. Bence ınsanları kadın olaun erkek olsın bazı savranıslara iten seyler olabılıyor.