Evet o kadar şey yaşadım zorluklar atlattım sanırım yaşadıklarımdan olsa gerek hic bu kadar umutsuz olmamıştım kızlar.2 gun once bir arkadaşım aradi birisi varmış tanıştırmak istedi olur dedim numaramı verdi bi kez konuştuk telefonda ama sanki biri beni zorla konuşturdu icimden hicbirşey gelmiyor artık dunde bana yuz yuze goruşmeyi teklif etti ama bunun icin benim merkeze gitmem gerek o yuzden kabul etmedim corona mevzusundan dolayı zaten 2 ay oldu atlatalı onun pskolojisi beni mafetti duşunuyorum kendimce belki hic bitmeyecek bu corona ailemle yaşiyorum ve onları duşunmek zorundayım kronik hastalar zaten cok zor atlattilar .Bir diğer mevzuda biriyle ben goruşmeye korkuyorum artık ya kimle goruşsem son 2 yıldır hepsi istisnasiz meğer sevdikleri varmiş oturup kendimi dert dinlerken buluyorum ve ben artık defalarca ayni şeyleri yaşamaktan sıkıldım ha cokmu onemli beni istemese o ayrı ama bunları yaşamak bana zor geliyo e bende kırılıyorum tabi normal olarak heralde ben cok mu sevilmezim diyorum bu ara .Kimse sevmiyo sanırim beni itici olduğumuda diyen yok her konuşan sen cok candansın samimisin der ama işte sonuc malum Birde ben ilk kez boyle bir tanışma olcakta nasıl konuşulur pek bilmiyorum daha once taniştiklarim hep kendim tanışmıstım bir şekilde gidiyodu konuşma ama bu seferki farklı boyle bir goruşme yapanlar varsa benimle tecrubelerini paylaşabilirmi . ( not: karşı taraf pek konuşmayı sevmiyor olsa gerek hep ben konuşuyorum bu isteksiz halimle bile ))