Bu sene sanırım en kotu senelerimden biri daha doğrusu son 3-4 senedir her senem diğeriyle yarışıyor. Gerci acıkcası 2 sene once bu seneden kat kat beterdi. Ama yakın zamandaki şeyler duygularımı yoğunlaştırdı.
5-6 gun once doğum gunumdu. En yakın arkadaşım bile unuttu. Halbuki kendisi kendisininkini onemserdi ve değil kutlamayı, istediği gibi kutlanmadıysa bile triplenirdi. Sevgili yaptıktan sonra cok değişti zaten. Ailem dışında doğru duzgun kimse kutlamadı. Tek tuk bazı eski arkadaşlarım hatırladı. Gecen sene halbuki ilkokul arkadaşım bile hatırlayıp kutlamıştı. Gerci bunda benim de payım var biliyorum. Depresif donemler gecirdiğim icin insanlarla iletişimimi kıstım ve kendimi sosyal medyaya verdim, arkadaşlarıma vakit ayırmadım.Şimdiyse korona gerceğiyle birlikte her şey yuzume carpıyor. Sanırım psikiyatriye gitme vaktim geldi yine. Gerci psikiyatra mı gitsem psikologa mı bilmiyorum. Belki psikoterapi yapan bir psikiyatr.
Aslında son birkac senedir yalnız olmadığımı duşunuyordum yalnızsam da alışmıştım. Ruh halim bu son aylarda iyice duzelmişti. Bunun bi sebebi de hayatıma giren biriydi bana cok iyi geliyordu onla da bitti. Ve şimdi duşununce belki şu anki ruh halimden dolayı bilmiyorum onla olan ilişkimizde de hep kendimde suc bulmaya başladım. Sanki ona haksızlık yapmışım gibi geliyor. Kendimi sucluyorum.
Ustune dun ablamın hasta olduğunu oğrendim covid olabilir gibi.Kronik hastalığı da var.
Doğum gunum ve dun o kişiyle bitmiş olması, ablam derken cok yalnız hissediyorum. Gecmişteki hırslı, pozitif kız nerde bilmiyorum. Bu da boyle bir ic dokuş.