Gecen hafta kayınbiraderimin oglunun nişanı vardı. z epey bır uzak şehırdeyiz onlardan. Senede bir iki kez eşimin memleketıne gideriz. Gidip gelırken vakit buldukca ugrarız ve asla elim boş gitmem. Yine gitmek icin plan yaptık gittiğimiz gunde nişana denk geldi. Pandemi nedeniyle cok insan cagırmayacaz dedi abisi bizde tamam dedık. Memlekete giderken bunların bulundugu sehirden geciyoruz. Yola cıktık yolun yarısında aramaya basladılar yeğeni, abisi, kayinvalidem kalabalık degil illa ugrayın nişana diye. 7 saat yolculuktan sonra gittik evlerine. 8-9 kişi kendı akrabaları kalmıstı zaten toplam 15 kişiymiş nişan bitmisti. 3 saat oturduk sız yoldan geldınız acmısınız susuzmusunuz dıye soran olmadı. Eltim surekli cok yoruldugundan ve cok para harcadıgından bahsettı. Abisi yanımızda oturan dıger abisıne acmısın abi yemek getırsınler dıyor bize hic birsey sormuyor. Tek tabaga 3 dılım baklava 2 catal koymus getırdı verdı elımız eltım eşimle beraber yıyecekmısız. Cok garıp geldi bana bu insanlar bizim duğunumuzde dahil olmak uzere baskalarının duğununde ozel yemekler isteyen, duğun sahibine kendilerine zorla kıyafet aldıran ınsanlar. Kendilerine sıra gelince yaptılarına baktım cok ilginc geldı bana. Eşime duğune cağırırlarsa asla gitmeyecem dedım. Kimse hedıye takı takmamıstı saf gibi takı taktım gorduğumuz muameleye bak. Yemek icmek degıl mesele ilgilenilmemek umursanmamak uzuyor insanı. Bende artık umursamayacam onlar gibi..