Allah aşkına yargılayacak şukursuzlukle suclayacak olan yorum yapmasın

Lohusayım 33 gunluk bir kızım var. Sabahlara kadar kucakta. Bıraktığım an cığlık kıyamet. Uyutuyorum emek emek 5 dk icinde uyanıyor. Sarılık oldu bol emzirdik atlattık. O donemde uyansın diye uğraştık şimdi uyumuyor. Gunduz de coğu zaman uykusuz huzursuz. Gaz damlası başladık ile yarar mı yaramaz mı mechul

Kuzumla bağ kuramıyorum. İcimden annelik dolup taşmıyor.ben kotu bir anne miyim bilmiyorum. Onu doyurmaya, uyutmaya, altını değiştirip gazını almaya programlanmış gibiyim. Tabi ki cocuğumu cok seviyorum ama oyle anlatıldığı gibi cılgınlar gibi seviyorum aklımı yitiriyorum durumum yok. Standart olculu bir sevgi. Bu normal mi bilmiyorum.

Bunları herkes mı yaşıyor onu da bilmiyorum. Yalnız hissediyorum. Eşim annem babam her an yanımda ama ben bebeği onlara bırakıp uyuyamıyorum bile.

Bazen o ağlarken cozum bulamadığımda oyle ofkeleniyorum ki kendimi camdan atmak istiyorum.

Nolur biri bana gececek bizde yaşadık desin. Cok korkuyorum bu cocuk nasıl buyuyecek