Hanımlar merhaba, benim bir kedi kızım var,2 senedir bizimle, fazlasıyla bağlandım ona,gozunun icine bakıyorum resmen.Pandemi umarım azalırsa bebek de istiyoruz artık 5 yıllık evliyim, ama ben korkuyorum, bebek başlı başına zor iş ,ister istemez ozellikle ilk zamanlar anneye bağlı.Bu surecte kedimi ihmal etmekten cok korkuyorum. Kızım pek insan sevmez, eşim ne kadar ilgilense de hep benimle, ben hangi odadaysam orada, benimle uyur vs .Bebek doğunca nasıl olacak ne yapacağım inanın bilmiyorum.Denge kuramazsam siye endişeleniyorum.Diğer bir konu yavrum uzun tuylu ve cok tuy dokuyor gercekten, her gun supuruyorum evi, her gun mutlaka tararım kedimi, rulo kullanıyoruz vs ama ister istemez her yerden tuy cıkıyor. İnanın ben bunu dert etmiyorum, ama eşim ne kadar sevse de arada soylenip duruyor ve bebek olunca biliyorum ki susmayacak, bilmiyorum bu durumlar beni şimdiden geriyor.Abarttığımı duşunecek olabilirsiniz ama ben bu durumları gercekten dert ediniyorum. Ne yapabilirim,yardımcı olursanız inanın cok sevinirim.Yanlış anlaşılmak istemem, asla yavrumu başkasına vereyim, emanet edeyim gibi bir duşuncem yok, aksine onu ihmal etmekten korkuyorum.