Merhaba herkese,
Yaklaşık bir 10gundur bende akşamları aşırı duygusallık, hayati sorgulama, olumu duşunme gibi şeyler başladı ( şunuda eklemeliyim hapi biraktim ve duzenli adet gormeye başladım, gectiğimiz hafta adetliydim ondan gelen bir duygusallik mi bilmiyorum sizde oldumu hic?).

Virus filan derken herkes gibi bende dunyanın gidişatından endişeliyim yinede bunuda atlatiriz neler atlatilmadi diye kendimi teskin etmeye calışıyorum.
31 yaşındayım iki cocuğum var, anne olunca daha duşunceli ve duygusal olmakla beraber belkide yaşın ilerlemesi ile gereksiz bir olum ve sevdiklerimi kaybetme korkusu başladı - ki ben hayat dolu herseye olumlu bakmaya calisan civil civil biriyim.
Son bir sene icinde bir kac kişinin ani vefatıyla ve benim derinden etkilenmemle alakali olabilir mi diyorum...

Kusura bakmayin biraz detayli anlattim ama cogu akşam sanki kalbim hizli carpiyormus gibi oluyor(nabzimi olctumuzde normaldi halbuki) ve/veya koşmuşumda nefesim darlanmis gibi hissediyorum, şoyle durup derin nefes alma ihtiyaci hissediyorum rahatlamak istiyorum.
Olum var elbette engel olamayız ama benim duşuncelerimin bir cıkmazsa girmesi herkesde olduğu gibi bir yerdemi yoksa abartimi... gunduzleri koşuşturmacadan olmuyor ama aksam manasiz bir huzun gozlerim nemli.

Not: evi, eşimi, cocuklarımı okulumu bence iyi idare ediyorum, yani isteksiz depresif bir halde de değilim. Bir yerde akşam kendini gosteren bir depresyon cesitinden bahsedilmisti ama bilemedim...