Herkese merhaba ilk defa buraya konu acıyorum,19 yaşındayım 20 ye doğru gidiyorum ve son 3 aydır felan hic iyi değilim. Kendimi cok berbat hissediyorum,herşey kotu olucaak hissinden kurtulamiyorum. 1 bucuk yıldır evliyim ve bugune kadar bir dunya sıkıntı yaşadım evliliğim de dahil. Gecmişim aklıma geliyor gece uyuyamıyorum sabaha karşı uyuyorum ve saat başı uyanıyorum cunku cok daraliyorum. Babamla gorusmuyorum ve gormek istemiyorum ne karısını ne de kendisini 4 aya yakındır. Bir tek annem var hayatımda babam olacak insan uyuşturucu bağımlısı calışmayan kendisinden başkasını duşunmeyen evlatlarına değer vermeyen birisi,vari yoğu pavyonda ki kadınlar. Bir defa bile sevgisini hissetmedim evlendigim zaman bile duğunume gelmedi yalvardigim halde ilk 6 ay eşimin ailesi ile yaşadım namusuma kadar iftira attılar neler dediler neler bu aralar butun yaşadığım herşey gozumun onunden film şeridi gibi geciyor eşimle cok iyiyiz eskiden ailesi hep onde gelirdi bana ne derlerse desinler ben sucluydum onun gozunde ama 3 ay ayrilik yaşadıktan sonra herşey normale dondu ve kendi evimizde huzurluyuz ve ben yaşadıklarımı atlatamiyorum annem o benim meleğim her daim destekcim herseyim arkadaşım kurtaricim derdimin dermani ama bu surecte annem bile derdime derman olamiyor. Sacma sapan duşuncelerle boğuluyorum,aniden sinir krizlerine giriyorum sebepsizce ağlıyorum eşimle hic bir sebep yokken tartışma cıkartmaya başladım ama o anlık olan birşey oluyor ve hatamı anladıktan sonra eşime anlatıyorum sağolsun hep destek oluyor anlıyor beni ve sessiz kalıyor belki de bebegim olmadığı icin boyleyim cok kafama takmaya başladım onu da yumurtlayamiyorum bunu da gozumde cok buyutuyorum sanki tedavisi yokmuş da ben hic evlat sahibi olmayacakmisim gibi herkesi yanlış anlıyorum ne yapacağımı bilemiyorum nolur ablalarim bana akıl verin hakkınızı helal edin uzun oldu ama icimi dokmek istedim