Merhaba hanımlar yine ben...

Calıştığım yer kapandı..Artık işsizim..Bu yuzden abimlere geldim..Karın tokluğuna bakıcılık,ev işlerine yardım vb. tarzı..Belki hatırlayanlarınız olur 8 ay boyle bir surec yaşadım burda..Bu sefer hem burda iş bakacaktım hemde bir sure yokluk cekmeyecektim..Ama hic umduğum gibi gitmedi..Abimin iki gun arayla yaptığı Covid testlerinden biri pozitif diğeri negatif cıktı başka bir yerde karantinada..Yeğenim 9 aylık,aşırı yaramaz,sadece kucakta sallayarak uyuyor bebekliğinden beri,kol bel sırt hicbiri kalmadı ustelik fıtığım var.Cok zorlanıyorum.Ailem onlara ait,kaldığım evden cıkmamı istiyorlar.İstemiyorlar beni orda.Yanlarında hic istemiyorlar.”Sen ne yaptın ki?” diyeceksiniz biliyorum,annemin kişiliğini,yaptıklarını anlatsam bircoğunuz inanamazsınız hatta “fakesin bence” diyenleriniz bile cıkar...Onlarla yaşamamak icin onlara ait başka şehirdeki bir evde caresizliğimi arsızlığa vurup yaşıyorum.Donersem 3-5 lira cep harclığıyla yaşamak zorunda kalacağım iş bulana kadar,burda kalırsam hic gecim derdim vs. olmayacak ama surekli cocuk peşinde koşmaktan ev işi yapmaktan aşırı bunaldım..Ama sanki başka carem yokmuş gibi hissediyorum..