Bu duygunun ne olduğunu ve neden boyle hissettiğimi bilmiyorum. Cok uzun yıllardır suren bir ilişkim var. Karşı taraf sakin,anlayışlı ve hep ılımlı. Ben sorun cıkaran,kıskanan ve kısıtlayan. Arkadaşlarıyla vakit gecirmesini, iş yerinde kızlarla konuşmasını istemeyen biriyim. Dışarı cıktığında icim icimi yiyor. Hicbir yanlış yapmamış olmasına rağmen bu guvensizlik neden. Cocukluğumda psikolojik şiddete cok maruz kaldım. Annem ve babam evi terk eder giderlerdi, sonra hicbir şey olmamış gibi araları duzelir geri donerlerdi. Buna hep şaşırırdım. Annem kıskanctı, televizyondan bile kıskanan. Babam ise aldatan taraf, sert ve korkulan. Ablam benden 16 yaş buyuk. Ben kucukken kacardı evden, babam bulur getirirdi. Ve sonrası şiddet. Evde herkes ara ara sinir krizleri gecirirdi. Sonra tam ergenlik donemlerimde dersteyken gozlerim kararırdı, inanılmaz bir baş donmesi ve endişe. Dilim kitlenirdi sanki, asla cumle kuramazdım ağlardım. Onumu goremezdim hastaneye kaldırırlardı. Fiziken hicbir şeyim cıkmıyordu ama. Şu donemlerde ise ailem ile aram iyi,kendi halimdeyim. Benim her istediğimi aldılar, uzulduğumde uzulduler. Kıyamazlardı. Ama bunlar bana yetmedi mi, doyumsuzluk mu şımarıklık mı. İcimde hep boşluk vardı, var. En son annem intihar etmeye kalktı, balkondan atlıyordu. Atlayacak mıydı emin değilim, bilemiyorum. Benim geleceğimi biliyordu, hep boyle oluyor. Ailemi cok seviyorum ne olursa olsun. Psikolojik olarak bircok uzmandan yardım almaya gittim. Ama en son artık benden bir halt olmayacağına karar verdim. Hicbir şekilde duşuncelerim değişmedi, gitmeyi bıraktım.

Benim sacmalıklarımı sevgilim cekiyor. Dışarı cıktığında rahat edemiyor, aramazsa yandı. Arkadaşlarıyla saatlerce muhabbet edip geziyor mu, eyvah. İş yerinde veya dışarıda kadınlar mı goruyor, dert ki ne dert. İlla arayıp canını sıkacağım, keyfini bozacağım. Biliyorum kapatması gerek mesela, arkadaşları bekliyor. Utanmasam kapatmamak icin hayat hikayemi anlatacağım. Elimde değil. Dışarı cıkmazsa evde oturursa ne ala, aramız aşırı iyi.Ya da buluştuğumuzda.. her şey cicek her şey mis.. Buraya kadar bana siz bile zor katlandınız biliyorum. Ama artık yaşayamayacağımı duşunuyorum. İlk once onu bırakmalı mıyım diye duşunuyorum. Bunları yaşamak zorunda değil biliyorum. Biliyorum beni gercekten cok seviyor. Ne demeliyim ona? kendimi iyileştiremiyorum. bu duygunun ne olduğunu ve sebebini inanılmaz duşunuyorum kafayı yiyeceğim. lutfen siz de bir şeyler soyler misiniz, tum bu olanlar ne? teşekkur ederim.