Merhaba

Beni uzen bir konudan bahsetmek istiyorum.Babamla ilgili cozemediğim bazen de cozmek bile istemediğim bazı problemlerim var.
Hicbir zaman baba kız ilişkisi yaşadığımı duşunmedim.
Depresyon gecirdiğim donemlerde psikoloğa gittiğimde babanla aran nasıl demesiyle ağlama krizine girmiştim.İşte o anda sorunun buyuk bir kısmının babam olduğunu farkettim.
Babam benim icin sadece maddiyattı.Mukemmeliyetci ,sinirli, icekapanık bir kişiliğe sahip.Ani tepkileri de coktur.

Surekli eksikliklerimizi yuzumuze vurur ,bir şey kafasındaki gibi olmazsa asla kabullenmez.Kendisi bir cok konuda yeteneklidir.Aynı beceriyi ve sorumluluğu karşıdan goremeyince şartelleri atar tabiri caizse.

Surekli olumsuz şeyler duymak , eleştirilmek ,tahmin edersiniz ki bir insanın ozguvenini yerle bir eder.Ben de cekingen bir kişiliğe sahibim zaten.İşin trajedik kısmı da beni cekingen olmakla suclamaya başlamıştı bir ara.
Bakın ,25 yaşındayım ,bir ara dolandırıldığım icin şikayet etmem gereken bir yer vardı.Arayacaktım babam abime dedi ki ya o beceremez şimdi sesi cıkmaz sen konuş demişti.Buna benzer cok şey işittim.
Bu ana kadar ondan işittiğim olumlu bir şey varsa da ,bir elin parmağını gecmez.

Depresyonumun cekingenliklerimin en buyuk sebebi babamdı ,biliyordum.
Şu an ona karşı şikayetlerimi gun yuzune cıkardığımdan beri konuşmuyor.Sadece hal hatır o kadar.

Bir yandan şu yaşıma gelip hala ona bir kere bile sarılamadığıma diğer yandan da hayatımı berbat ettiğine uzulup sinirleniyorum.
Ne yapacağım bilmiyorum.