merhaba hanımlar... Oncelikle yaşamımı cok etkileyen olayları size anlatmak istiyorum. Universiteyi bitirdim işim vardı hep duzgun bir şekilde yaşadım ailemin sozunden cıkmadan. Derken birisiyle tanıştım. Daha tanışalı 1 ay olmuştu. Tesadufen babam sordu var mı hayatında biri? Ki kendisi inanılmaz tutucu tarif edemem yani. Bende dedim ki icimden 25 yaşıma gelmişim artık saygı duyar arkadaşım gibi anlattım babama evet biri var diye. Demez olaydım hayatım karardı...

Sen boyle bir şeyi nasıl yaparsın ben istemiyorum. Kurtulmaya mı calışıyorsun bizden. Daha cok erken.Tamam dedim baba zaten bence de tanışmadır nişandır zaten pat diye evliliğe gitmeyecekti.Kıyamet kopardı evde bende tamam baba dedim bitirecem. Gel zaman git zaman tekrar barıştım sevgilimle. Bu sefer gizliden yuruttum derken annem hissetti gibi bir şey oldu. Babamdan cok korkan bir insandır. Hemen telefonla aradı babamı. Kızın hala konuşmaya devam ediyor sevgilisiyle dedi.
Babam hemen soluğu evde aldı. Haaa bu arada sevgilimin adını bile bilmiyorlardı. Sorun babam istemiyor şuan kimseyi onun canının istediği zamanda canının istediği kişiyle evlenecem. Tabi o surede onlara destek olacam.

Sonra her gun hakaretler sen şey meraklısı mısın da iş en sonunda dayağa bıcak cekmeye kadar geldi. Bıcak cekerken kardeşim zor tuttu. 2 hafta evde yemek yiyemedim aynı sofraya oturamadım. Kimse benle konuşmuyordu. Bıcak cekeceği gun gece yarısı defol git evimden dedi. Geceydi annemde sabah olsun gider dedi. Bavulumu hazırladım. Annem arkandan gonderirim dedi. Tabi ki gondermedi. İşyerime geldi babam son kez konuşacaz ya bizi tercih edeceksin ya da sevgilini kimseyi tercih etmiyorum normal şekilde evlenmek istiyorum dedim. Olmaz dedi mirastan reddeceğine dair uyduruk bir şey imzalattı. Sevgilim de gelip isteyecekti hazırlık yapıyorlardı. Gelmeyin dedim napacakları belli değil size.

Babam o gun patronuma bu kızı bilsem getirmezdim bu bir erkek icin ailesini satan bir kız dedi ve beni rezil etti. Bende o işyerinde staj goruyordum patronda nerdeyse benim dosyamı yakacaktı. Emeklerimi silecekti. Geriye donuk cıkışımı vermiş ben bunu tesaduf eseri farkettim.

Sonra ben işyerinden de cıktım ayrıldım. Birkac gun bir arkadaşımda kaldım. Ailem hic aramadı. Sonra sevgilim geldi beni aldı ve de evlendik. Şu an 7 aylık evliyim.
Bu olaya rağmen babamı arattırıyorum cenazeme gelmesin diyor kardeşimi arıyorum senin gibi ablam yok diyor. Halbuki evden cıktığımda zırıl zırıl ağladı.
Annemi arıyorum acmıyor. Teyzemi arıyorum diyor ki senle konuşamam baban seninle konuştuğumuzu duyarsa annenle bizi konuşturmayacak.

Derdim onlarla muhabbetim olsun değil gercekten cok cektirdiler ama olumlu dunya kus olmeyelim diyorum. Evliliğim mukemmel kocam gercekten hayattaki tek şansım. Calışıyorum yine evlendiğimden beri. Eşimin ailesi sahip cıktı. Asla ezmediler. Durumumuz iyi herşeyimiz var. Bana cok değer veriyor. Yine gelsem dunyaya yine onunla evlenirim.
Ama zoruma gidiyor annem hic mi merak etmiyor. Biz onunla iyidik. Hic mi başıma kotu bir şey gelir diye duşunmuyor? Mutluluksa mutluyum sadece onlardan yana icim buruk. Beni mutsuz yapan sadece onlar. Ama aile icimde ki burukluk bitmiyor...