Merhabalar
Derdim tamda başlıkta belirttiğim gibi, aslında annemi seviyorum, şu an gun ışığında olan hicbir problemimiz yok, gunde 1-2 defa haberleşiriZ. başka şehirlerde yaşıyoruz ama oZleyemiyorum goruntulu konuşma yapsak sıkılıyorum surekli esniyorum, goruntusuz konuşurken halim yok sesim cıkmıyor ustume bir ağırlık cokuyor. O an icim cekiliyor gibi oluyor. Cok sık bir araya gelemiyoruz, geldiğimizde işler daha fena, uzerimdeki ağırlık gitmiyor hicbirşey yapamadan yatıyorum surekli. Normalde cok aktif, yerinde duramayan, enerjisi yuksek biriyim. Bunları yazarken bir yandan utanıyorum insan annesi hakkında hic boyle hisseder mi diyorum. Ama malesef bu duşunceme engel olamıyorum.
Annemle cocukluğumda aramızda bir bağ yoktu, genc kızlık doneminde sıkı bağlandık biraz aklım ermeye başlayınca gecmiş icin ona hak verdim kendi icimde onu affettim. Sonra evlendim bir evladım oldu ve ben annemden soğumaya başladım. Burada da okuyorum yeni doğum yapanlar, hasta olanlar yanlarında hep annelerini istiyorlar bense resmen gelecek diye bizi hicbir şekilde koruyamadan buyutmuş olduğu halde bana akıl verecek işlerime karışacak ben bir tepki verip kalbini kırıcam diye korkuyorum Hem enerjim tukeniyor hemde resmen varlığından rahatsız oluyorum. Bunu hissettirmemek icin cok cabalıyorum. Kimi gorsem annesi gibi olmak istiyor, onun tecrubesinden yararlanıyor, akıl danışıyor, zor donemlerinde yanında annesini istiyor. Bense annem gibi bir anne olmamak icin tum imkanlarımı zorluyorum şu an. Yani herkes annesi gibi bir anne olmaya cabalarken ben onun gibi olucam diye korkuyorum.
Aslında kişilik olarak Hickimseye zararı olmayan bir yapısı var aslında aksine cokta yardımcıdır galiba ben erken cocukluk donemimde yaşadıklarımı affedemiyorum. Cahillikle ve caresizlikle yapılan hatalar 30 yıl sonra karşıma dikildi affetmeye cabalıyorum olmuyor.
Duygularım cok karışık, kotu ifade etmiş olabilirim. Anneler gunu sebebiyle hassaslaştım sanırım. Ne yapabilirim nasıl affedebilirim bilemiyorum. Hissettiklerim icin utanıyorum. Kimseyle konuşamıyorum. Dışardan bakıldığında ilişkimizde sorun yok gibi ama aklım erdikce icten ice kinlenip soğuyorum ne yapabilirim nasıl affedip devam edebilirim bir fikrimde yok.