2 bebek annesiyim. Biri 3 biri 1 bucuk yaşında. İlk doğumdan sonra tam kendimi toparlamaya başlamıştım ki supriz bir hamilelik daha. Hem ben hem bebeklerim icin sancılı gecen bir zamandı. Simdi 1.5 yasinda olan kuzumda toparladı artık kendisini benden bağımsız oyunlar oynuyor evde kardeş kardeş takılıyorlar. Tabi hala geceleri biri goğsumde biri ayağımda oyle uyutuyorum. Bu hengamede kendime bakmak istesem dahi cok afedersiniz esim eve gelene kadar tuvalete bile gidemediğim oldu. Hala da oluyor zaman zaman. Esim gelince acım susuzum uykusuzum diyip atıyorum ustune cocukları. Anca bi kendime zaman ayırıyorum. Dun eşimden birseyler istedim yine benim dediklerimi umursamadığı icin almamış. Bende duşumu almış ustumu duzeltmiş hafif makyaj yapmış şekildeydim uzun zaman sonra.. Dediklerimi almadığı icin kızdım biraz soylendim yemek yemek istemedim onunla. Zorla geldi kurdu sofrayı beraber yedik. Sana bu halinle lafta etsen kıyamam kızamam asla bebek gibisin, diğer turlu kendini dağıtıyorsun hic cekilmiyorsun dedi. Ben şok... Aslında cok guzel bi kadınsın ama bakmıyorsun kendine baksan ben senin bir dediğini iki etmem dedi... Yani tamam insanin kendine bakması onemli biyerde ama bana karşı davranışını değiştirecek kadarda mı onemli? Normalde o ettiğim laflarla adam benle konuşmazdı ama hic sinirlenmedi bile geldi sarıldı su guzelliğe yakışmıyor bu sozler uzatma karıcm dedi.. Yani evde pijamalarla ne kadar bakımlı olacağım ki? Var mi evde boyle hem rahat hem şık olabilecek onerileriniz? Birde bebeklerle surekli bakımlı olmak mumkun mu gercekten?