Merhaba arkadaşlar. Bu ara sık konu acıyorum, kafanızı şişiriyorum uzgunum bunun icin. Gercekten şoyle uzun uzun benimle konuşacak, beni dinleyecek arkadaşım yok bu ara. Zaten her şey herkese anlatılmıyor bu devirde. En azından buraya icimi dokeyim diyorum. Uzun zamandır yeni bir hayata yelken acmayı duşunuyordum. Herkesten, her şeyden tamamen uzaklaşmak, sıfırdan başlamak. Hep yanında olmak istediğim, sevdiğim, hayat arkadaşımla birlikte. Sanırım bu hayalime artık cok uzak değilim. %100 bir şeyde yok ortada aslında o yuzden cok heveslendirmiyorum kendimi yinede. Olmazsa bir şey değişmez, olursa sevinirim modundayım. Ben İzmirde yaşıyorum, izmirin kıyı şeridinde guzel denebilecek merkezi bir semtte. Burada doğdum, buyudum. Buraya o kadar alışkınımki, yaşadığım mahalleyi bile değiştiremiyorum. Kac ev değiştirdim hepsi yine burada. Bir kez tecrube eder gibi oldum, alttarafı bir iki mahalle oteye taşındım bu mahallede ev bulamamıştım o sene, yine yapamadım. Burada her şey elimin ayağımın altında, aşağıya insem 5dk ya, deniz, vapur, tramvay, yukarı cıksam 5dk ya, eczanesinden, marketine, metrosuna, hastanesine her yere yakınım. Tek şikayetim bu tarafların dik yokuşlarıdır sanırım. Neyse, gunun birinde buradan gideceğimi biliyordum icten ice, buraya tıkılıp kalmayacaktım illaki. O gun geldiğinde ne yapacağımı hic bilmiyorum. Başka bir semte, mahalleye bile alışamamışken başka bir şehire nasıl alışacağım. Kaldıki yurtdışı hayalimde var. Koklerime o kadar sıkı sarılmışımki, nasıl koparırım bilmiyorum. Gittiğim yer bana burayı aratırsa ne yaparım onuda bilmiyorum. Annemde istanbula gitti zamanında, bin pişman gittiğine. Benim ise antalyaya gitme gibi bir durumum var. Yıllar once kucukken gittim bir iki kere. Her yeri mi oyle bilmiyorum ama gittiğim yerler yokuşsuz dumduz yerlerdi. Binalar birbirinden uzak, yollar ve sokaklar geniş, dolayısı ile bir yerlere yurume mesafesi bir tık uzun gibi. İzmir dışında Turkiye ’nin neresinde yapabilirdin diye soracak olursanız yine Antalya derim başta aslında. Beni oraya ceken bir şey var sanki. Sanki oraya gitsem cok guzel bir hayatım olacakmış gibi hissediyorum. Yeni okul, yeni iş, yeni cevre, yeni anılar vs... Belki uzerimdeki olu toprağını atmamı sağlar diye duşunuyorum. İzmirde az once anlattığım gibi konforum iyi, alışkanlığım yuksek o yuzden fakat burada artık yapabileceğim bir şey kalmadı. En basitinden yeni insanlar bile tanıyamıyorum. Tanıyabileceğim herkesi tanıdım sayılır, zamanında cok geniş bir cevrem vardı. Zamanla o da yok oldu. Kimisiyle arkadaşlığımı hak etmedi diye bitirdim, kimisi ise bu şehirden taşındı gitti. İlişkim başladığından beri zaten bende kendimi cektim coğu ortamdan, ilişkisi olan birinin bulunabileceği ortamlar olmadığı icin. Dolayısıyla zamanlada bende cıktım herkesin hayatından. 2-3 arkadaşım kaldı geriye o zamanlarımdan sadece onlarlada sağlam dostluklar ve bir bağ kurduk. Ama artık yenilik istiyorum, her şeyin aynı gelmesinden, insanların aynı olmasından, yeni bir şeyler yaşayamamaktan, yeni anılar biriktirememekten oturu yıllardır cok bunaldım. Beklediğimiz bir şey var sevgilimle eğer o netlik kazanırsa, bu yaz icinde taşınmış olacağız. Netlik kazandığında ise geri adım atma şansım yok. Sizce kendi konfor alanımdan en kolay şekilde nasıl cıkarım, nasıl ozlemem burayı, buradaki hayatımı, anılarımı, cocukluğumun gectiği bu sokakları, buradaki her sokağın denize cıkmasını, yokuşun başındayken denize baktığımda o gun batımının turuncu ışığını yuzumde hissetmeyi vs... Ya cok ozlersem diye korkuyorum. Boyle mi daha mutluyum yoksa gidersem mi daha mutlu olacağım. kafamda deli sorular...