Başlıktan anlaşılacağı gibi benim annem boyle bir insan. Kendisinin butun herkesle neredeyse arası kotu ve benimde boyle olmamı istiyor. Ama benim kimseyle bi derdim yok ne cok samimi oluyorum ne de cok soğuk oluyorum. Evime gelirlerse en iyi şekilde ağırlıyorum.
Herkese bir kulp buluyor. Sanki herkes kotu bir o iyiymiş gibi. Uyarmaktan bıktım artık. Bana da laf ediyor sen de evime gelme kapımı acma iki yuzlusun sen vs. Ama bu iki yuzluluk değil ki. Ben kimseyle aramı kotu yapmak istemiyorum ne gerek var ki. Zaten ayda yılda bir goruyorum. Şimdide bir nikah var burada goreceğiz mesela bu insanları akraba oldukları icin.
Hicbir şekilde laftan anlamıyor. Annemdir diyorum susuyorum ama artık bıktım. Psikiyatriste gidiyordu onu da bıraktı. Ben iyiyim ilac kullanmaya bile ihtiyacım yok dedi. Buna doktor mu karar vermiş hayır kendi kendine bıraktı gitmiyor. Abim ilgilenmiyor o da onun kafasına galiba bu konularda. Nasıl baş edeceğim ben annemle? Artık ben de delirmek uzereyim her akşam bir dertle beni aramasından bıktım usandım. Araya mesafe koyacağım en sonunda.