Kızlar biz yine kavga ettik.
Şoyle ki sabahtan biraz heyheyliydim. Eşim az once işten eve geldi. Yemek hazırlıyordum. Geldi herzamanki gibi benimle şakalaşıyor uğraşıyor falan. Corbanın tuzuna bakacaktım elimde kaşık varken koluma hamle yaptı halıya dokuldu corba . Bende napıyorsun ya diye cıkıştım. Bi taraftan da halıyı temizleme başladım. Beyfendi de sinirlendi bana cemkiriyor sen napıyorsun ne bağırıyorsun diye. Bin defa soyledim ben bi iş yaparken bana dokunma benimle uğraşma diye. Neyse sonra git dedim yalnız bırak beni sinirleniyorum dedim. Ben mutfağın kapısını kapatmaya calıştıkca ustume geliyor, gitmiyor. En sonunda gitti. Yemeklerin altını kapattım baktım icerde şarj aletimi almış telefonda takılıyor. Cektim şarj aletimi yatak odasına gittim bir sure orda takılayım dedim. Yemekler hazır zaten gitsin yesin. Bi baktım bi hışımla cıktı gitti evden. Bi sure evin onunde arabanın icinde oturdu sonra bastı gitti. Bende mesaj attım koş annenlere yetiştir hemen diye. Kucucuk meseleyi bile kendi aramızda halledemiyoruz dedim. Bu durumdan bıktım kızlar herşeyi ailesine yansıtıyor defalarca rezil olduk bu konuda yeterince. Aradı beni saydırıyor bende sen ufacık meselelerde bile ailenin arkasına sığınacak kadar kişiliksiz bi insansın benimle olan sorununu benimle cozemeyecek kadar aciz bi insansın dedim. Sen goreceksin birazdan babamı alıp getireceğim derdini ona anlat diye beni tehdit ediyor. Kimseyi benim başıma toplama nereye gidiyorsan git ama kimseyi benim evime getirip beni yine rezil duruma duşurme dedim. Tamam ağır konuştum kabul ediyorum ama gercekten bıktım ben insanlarla yuz goz olmaktan. Evden hadi cektin gittin bişey yokken bir de gidip ailesine yansıtıyor durumu. Utanıyorum artık gercekten. Şimdi ailesiyle birlikte gelirse ben nasıl bi tavır sergilemeliyim?Ailesi gelirse kızım senin derdin ne diye yine bana yuklenecekler yine kotu ben olacağım . Offf gercekten bıktım artık ya .