Başlık ne kadar doğru oldu bilemiyorum

8 yıllık evliyiz, bir cocuğumuz var, eşimle iyi anlaşıyoruz hic bir sorunumuz yok.

Kayinvalidemlerle aynı şehirdeyiz. Cok da sık goruşmeyiz aslında. Ama 8 yıldır birikmiş kucuk şeyler var icimde. Uzerine her birini koyduklarinda, sıfırdan 8 seneyi yeniden yaşıyorum. Carpıntım oluyor, boğazımı biri sıkıyor gibi, ağlıyorum vs.

Hayatim her anlamda yolunda, bu kadar kucuk şeyleri mesele haline getirmemem lazım. Ama yapamıyorum, icime soz geciremiyorum.

Ne karşı tarafla konuşabiliyorum, ne goruşmeyi kesmek icime siniyor, ne de beni bu kadar uzen insanları evime davet etmek icimden geliyor.

Ne yapacagimi bilmiyorum. Illa ki bir tercih yapıp, bunun eksi ve artı başıma getireceklerini yani sonuclarını kabul edip, bu sorumluluğu almam lazım. Ama yapamıyorum. Nasıl yapabileceğimi de bilmiyorum.

Karantinada devamli sokaga cikma yasaklarinda size gelip kalalım diyorlar. Kabul etmiyoruz. Obur hafta tekrar.. Bekar gorumcem var benimle yasit, kv ve kp de yaşlı degiller ve masallah saglik problemleri yok. Arabalari var ve ayni sehirdeyiz, evde 3 yatak yorgan acmak sinirimi bozuyor

Koronadan dolayi ayni hafta icinde 2 cenazemiz oldu, bir arayip basiniz sagolsun demediler. Sağlık problemim var ve korona sebebiyle ameliyat olamıyorum, bir kere gecmis olsun neyin var demediler. 8 senedir teşekkur ederim veya eline sağlık gibi cumleler hic duymadım. Biz eşimle tatile giderken surat asarlar. Bi pazar pikniğe ne bileyim bi muzeye gitsek, bizi neden goturmediniz diye soylenirler. Onlara gittigimizde asla doymazlar, gece 12de de donsek biraz daha oturun of pof.. Bir kere de duymadim, evladim ayağınıza sağlık yine gelin gibi şeyler. Annem ameliyat olur ziyaret etmezler. Yeğenim doğar bebek gormeye gelmezler. Sorun diye bahsettiğim şeyler bunlar

Kısacası beni ve ailemi saymadiklarini duşunuyorum.

Bu arada kayinvalidem istanbulda doğup buyumuş, cok kulturlu, hanımefendi bir kadın. Aklina gelmiyor, cahil, bilemiyor gibi bir alternatif yok. Cevresine cok ozenli bir insandır; ben ve ailem haric..

Beklentini bitir artık 8 senede oğrenemedin mi huylarını diyorum, kendime soz geciremiyorum.
Goruşme bırak torun hasreti gorsunler de, benimle iyi gecinmeyi oğrensinler diyorum, icime sinmiyor.
Aman bu kadarcık şeylere takılma unut gitsin diyorum, bugun unutsam yarın yumruk gibi boğazıma oturuyor.

Ben nasıl kurtulacağım bu girdaptan?