17 yıl once talihsiz bir kazada kaybettiğim abim, dunden beri yureğimi yakıyor. Dun akşam o kıvırcık sacları, mimikleri bir anda gozumde, zihnimde beliriverdi. Sanki hic olmemiş gibi, sanki yaşıyormuş gibi...O anda kalbimdeki beliren sızıyı tarif edemem. Hissettiğim ozlem icimi dağladı. Ama caresi yok, mumkunu yok, geri donuşu yok.
Ben bunu ara ara hep yaşıyorum. Annemde, abimde, bazende annanemde... Biliyorum bu benim ve belki de yakınını kaybeden herkesin dunyaki sınavı. Sizde de oluyor mu boyle?