Merhabalar, umarım herkes iyidir olabildiğince. Kafama zaten cok taktığım bir konu son gunlerde iyice kalbimi ağrıtır olduğu icin bir kac teselli cumlesi duymak umidi ile yazıyorum. Derdim sokak hayvanları, işkenceler, tecavuzler ve cıkmayan, cıkartılmayan yasa!

İnsanların tum dunyanın sahibi gibi davranmasından nefret ediyorum. Oturduğum apartmandan bir gun taşınırsam sırf bu sevgisiz ve cahil insanlardan kurtulduğum icin sevineceğim. İki sene once bahcede sadece bir kedi beslediğim icin yonetici ile tartıştık, koyduğum mama kaplarını ben koydum onlar attı. En sonunda vebali boynunuza diyerek kediciği sadece geldiği ve gorduğum zamanlarda beslemeye başladım.

Sonra bu sene bahcemize siyah bir kedi gelip yatmay başladı, ben de havalar soğuyunca en azından sıcak bir şeyin ustunde yatsın diye cardağın koşesine yastık indirdim ve onu da attılar! Ve bu bende artık kırılma noktası oldu. Hepsinin yuzune siz kimsiniz kim oluyorsunuz diye bağırasım var. Cok zoruma gitti kucucuk bir yastık ya kucucuk.

Ne zaman sokakta kedi sevsem birisi laf atıyor, evimde uc kedim olduğunu bilenler zaten ıyy pis olmuyor mu ev diye gozlerini belertiyor. Apartmanda crazy cat lady olarak goruluyorum zaten.

Herneyse bunların ustune son okuduğum haberler de eklenince ben cok kotu hissetmeye başladım. Patileri kesilen kedi, yakılan yavru kopekler, goğsunden vurulan kopek Pera, Diyarbakır Avm ’de Atasun Optik ’in yok ettiği kedi... Liste uzun. Bu dunya ve insanlardan inanılmaz nefret ediyorum, başını okşadığım kediye bon bon bakarak kakaları etrafı kirletiyor kadının kafasını kaldırıma surtesim geliyor bahce mi bıraktık hayvanlara diyerek.

Dunyayı ve insanı bu denli iyi tanımazdan evel humanisttim ama goruyorum ki buyuk hataymış. Elimde olsa mahalledeki tum kedileri kısırlaştırırım ve bir barınma evi acarım. Tum hayvanlara insanların onlara vermediği şefkati vermek istiyorum.

İnsanlığıma dair her bir parcam okuduğum bir hanerle oluyor. Daha fazla canım yanamaz derken yine yanıyor. Ki ben zaten anksiyete sahibi bir insanım, inanın yaşamak zul gelmeye başladı. Kaldıramıyorum, cok acı var diye intihar eden profesoru daha iyi anlıyorum şimdi. Gercekten de cok acı var...