Merhaba hanımlar birazcık icime dokmek mahiyetinde yazıyorum bu sebeple uzun olabilir okuyup akıl verirseniz gercekten cok mutlu olacağım. Evin buyuk kızıyım benim dışımda bir erkek kardeşim var annem 30 senelik memur. Yapı olarak sevgisini belli edebilen bir kadın değildir ve temizlik hastası. babasız buyumuş ve annesi yani anneannem de cok gaddar ve bencilbir kadınmış annelik etmediğini soyler her zaman. kucukluğumden beri bir şekilde anlaşamıyoruz ozellikle ergenlik donemi fecaat idi. Hatta daha 12 yaşımdayken arkadaşlarıma annenizi nasıl seviyorsunuz ne duşunuyorsunuz bende oyle duşuneyim de seveyim diye sorardım hep, Aslında fedakar bir insandır erkek kardeşime hic bana davrandığı gibi davranmaz onu da kucağına alıp opup koklamışlığı pek yoktur ama ona karşı davranışları yumuşaktır yapı olarak da boyle sert sanırım. Ama Dışarıda universite okuyordum uzattığım senem malum eve geldim covidden oturu, 25 yaşındayım ve artık aklı selim duşunebildiğimi duşunuyorum kesinlikle anlaşabilen iki insan değiliz daha da kotusu sevgisini hissetmiyorum halbuki bana iyi davrandığı zaman yani normal anne kız olabildiğimiz o benimle birazcık gulup sohbet dedikodu ettiği zaman ben ona iki misli karşılık veririm.en basiti bir aydır nezleyim kardeşim hastalandığında ( o da 20 yaşında) ona ilaclar verip bakarken iki haftadır ilac ictiğim halde duzelemedim. Az once yanında hapşurduğum icin bana bağırdı uzaklaş benden koronamısın nesin iyileşmedin karşı koltuğa gec diyerek tişortuyle ağzını kapadı, bende sen annemisin ki boylemi denir dedim kaC yaşına geldin ben napayım butun gun evdesin bitki cayı yap kendine falan diyerek bir suru şey soyledi ustune babama soylerek ben haklı değilmiyim diye kendini haklı gostertti. Geldim odama ağlayarak sorgulamaya başladım ve en azından sizden tavsiye alabileceğimi duşunuyorum nasıl davranmam konusunda . Sorun benimle ilgilenmemesi değil de uslubu en azından ilac ictinmi c vitamini al ya da neden duzelmedin vs şeyler soyleyebilirken bağırarak uzaklaş benden demesi bir anneye yakışır merhamette gelemiyor malesef bana. Bu şuan yaşanan en kucuk olay bu ve bir suru kavgalarımız cok olur. Mesela ust komşumuz teyzenin iki kızı var o kadar yakın ve arkadaş gibiler ki bir kere bağırtılarını duymadık oysa bizim ne kavgalarımız olmuştur, hatta kucuk kızı evli olduğu halde haftada bir annesine gelir ve ben cok şaşırıyorum bu duruma sanırım evlensem ayda bir anca gelirim ki anneme boyle soylediğimde ise zaten gelme o kadar sık der . Ve Korkarım ben de ona benzeyeceğim Cunku kardeşime de aynı şekilde davrandığımı farkediyorum yani surekli bağırarak kızarak vs . Kendi cocuğuma boyle bir anne olmaktan cok ama cok korkuyorum anne kızın arkadaş olmasından yana değilim fakat boylesi inanılmaz zor, bana surekli annen bile boyle soyluyorsa seni kimse cekmez acıyorum sana vb laflar ediyor. Ben de altta kalmıyorum ona onu sevmediğimi soyledim bikac kez. Birlikte masumlar apartmanı izliyoruz ona soyleyemesem de kendimi o kadar goruyorum ki o cocuklarda. Bilincaltımda Annem bile beni sevmiyor gibi duşunduğum icin brinin beni herşeyimle sevebilceğine bile inanamıyorum. Bilgisayar muhendisi olacağım inşallah iş bulduğumda evden ayrılmayı planlıyorum uc ay sonra, Fakat cok eksik buyuduğumu ve ileride bu sevgisiz ve merhametsizliğin kendi anneliğimde de sorun olacağını duşunuyorum. Buraya kadar okuduysanız gercekten cok teşekkur ederim tavsiyelerinizi yorumlarınızı bekliyorum