Evlenmeden once asla kayınvalideme saygısızlık yapmam hep seviyeli olurum derdim. Yanılmışım.

Ustelik nişanlıyken herşey cok guzeldi aramız cok iyiydi.Ne zaman ki evlendim laf sokmalar başladı.Ustelik tekken hic laf sokmuyor.Biliyor peşin cevap olduğumu.Nerde bir kalabalık gorse hemen lafını sokup kenara cekiliyor.Bende rezil olmayalım ipliğimiz pazara cıkmasın diye susuyorum mecburen.
Oğlu surekli onunla olsun istiyor.Sanki ben yokmuşum gibi sadece onu baz alarak biseyler anlatıyor.Eşim beni dahil etmek istediğinde boşver onu diyor.Ben odadan cıktığımda hemen bişey anlatıp ben gelince susuyor.Bende bu durumdan rahatsız olduğumu belirttim.
Bunun bir sendrom olduğunu duşunuyorum.Oğlunu benimle paylaşmayı kabul edemiyor.
Halbuki o annesi ben eşiyim.Nasıl aşacağım bu durumu bilemiyorum.
Şimdide annemlere gitmeme kafayı takmış.Bana surekli annendemiydin? Yine annenlere mi gittiniz? Diye baskı yapıyor.
Gecen gun eşimin yanında biz sizinle aynı mahallede oturmuyoruz.Aynı evde de oturmuyoruz.Birbirimize karşı sorumlu değiliz.Sizin eviniz ayrı bizim evimiz ayrı dedi.Bu ne demek anlam veremedim.Sanırım bizi evinde istiyor.(Benim icin tam bir azap olur)
Haftada bir gun anneme bir gun kayınvalideme gitmemize rağmen yaranamıyoruz.İnsanların yanında hic goruşemiyoruz diyor.
Ben mi abartıyorum o mu haklı bilemiyorum.
Biz yeni evliyiz daha 4 ay oldu evleneli.Ben evimde vakit gecirmek istiyorum kendimce işlerim oluyor.
Bizi hayırsız evlat gibi gostermesi canımı fazlasıyla sıkıyor.