Yıllardır tanıdığım, samimi olduğum bir arkadaşım var. Hep cok konuşuyordu ama iyi bir insan olduğu icin gozume cok batmamıştı. Ama artık enerjimi emdiğini hissediyorum. Gereksiz, anlamsız şeyleri bile uzun uzun anlatma ihtiyacı hissediyor. Her gun yazıyor ve her ayrıntıyı anlatıyor. İyice sıkıldım bu durumdan. Mesela bir konudan bahsettim. Hemen ben de oyle deyip konuyu kendine cevirdi ve yakınmaya başladı. Bazı olumsuzlukları sadece kendisi yaşıyor gibi surekli şikayetci. O konuşuyor, ben dinliyorum. Az konuşan, dinlemeyi seven biri olmama rağmen bu kadarı bana bile fazla geliyor. Hep boyleydi ama artık tahammul edemiyorum. Gercekten cok bunaldığımı hissediyorum. Uzmek de istemediğim icin bir şey diyemiyorum. Ne yapmalıyım sizce, haksız mıyım?