Kendimi bildim bileli hep ozguven problemi yaşadım. Kendimi ozellikle dış gorunuşumu sevmediğim icin hep icine kapanık, cekingen biri oldum. Anksiyete bozukluğu yuzunden bi ara ilac kullandım ama salak gibi yarıda bıraktım. Ailem psikolojik destek almamı soyledi dinlemedim. Belki ozguvenim yerine gelir diye gittim burun estetiği yaptırdım. Oyle cok kotu bi burnum yoktu ama pek guzel de değildi nedense bana dunyanın en cirkin burnu gibi geliyodu. Annem beni vazgecirmeye calıstı ama ben dinlemedim kafama koydum guzel olacağından cok emindim gittim ameliyat oldum. Daha bir ay oldu ama burnumu gorduğum andan beri ağlıyorum uzuntuden yemek yiyememe mide bulantısı yasıyorum kilo veriyorum. İnsan icine cıkmak istemiyorum. Surekli ağlıyorum surekli. Okula gitmek istemiyorum hatta evden cıkmak istemiyorum cıkınca burnumu saklıyorum insanlardan. Eski burnumu o kadar ozluyorum ki meğer burnum burun deliklerim hatta kemerim bile ne guzelmiş ya rahat rahat nefes alabilmek ne guzelmiş ben kıymetini bilemedim hicbir şeyin. Burnum su an o kadar yapay ki -delikleri ozellikle- herkes anlar estetik olduğunu. Tanıdıklarımın coğu yalandan mırın kırın "kotu değil burnun" diyo belli oluyo konusmalarından sırf ben uzulmeyeyim diye dedikleri biliyolar cunku benim ne kadar pisman olduğumu. Bir aydır doğru duzgun nefes alamıyorum uyuyamıyorum bu da psikolojimi iyice bozuyo. Eski burnumu istiyorum imkansız biliyorum bunun bi kabus olmasını istiyorum. Hayatımın hatasını yaptım cok pisman ve mutsuzum en cok uzen sey de geri donusu yok caresi yok nasıl atlatıcam ben bunu ya nasıl cıldırmak istiyorum olmek istiyorum. Simdi diyeceksiniz ki senin derdini s.... haklısınız sonuna kadar. Ya insanların ne dertleri var engelli insanlar var goremeyen duyamayan yuruyemeyen kanserle savaşan insanlar var ama hayata sımsıkı tutunuyolar benim hicbir derdim yokken ne guzel nefes alıyoken gittim estetik oldum şukretmedim hic hep daha guzeli olsun istedim ama olmadı işte şukretmediğim icin allah bana daha kotu bi burun nasip etti. Nolur bi akıl verin nasıl alısıcam nasıl atlatıcam bu gunleri Psikolojik destek almadığıma o kadar pismanım ki onceden gitseydim belki hic estetik yaptırmazdım bu kadar uzulmezdim kendimi sevebilirdim belki kafamı taslara vuruyorum ama ne fayda. Simdi psikologa gitsem de eski burnum gelmicek bi daha. O kadar para verip aileme yuk olduğuma mı uzuleyim kotu olmasına mı uzuleyim cektiğim acıların bosa gitmesine mi uzuleyim ya kahroluyorum gunlerdir hayvan gibi pismanım. Olmayan ozguvenim yerin dibinin de dibine girdi eksilere dustu. Biraz mutlu olayım kendimi seveyim derken kendimden daha da nefret etmeme sebep oldum Cok uzattım lafı sacmaladım icimi doktum biraz umarım beni yargılamazsınız. Tavsiyelerinize ihtiyacım var lutfen yardımcı olun.
-Ankarada iyi bir psikolog tanıyanlar da yardımcı olursa sevinirim-
-Yazım yanlısları icin kusura bakmayın-