her gecen gun konuşmalarımdan , internetten, hatta burada acılan başlıklardan bile bu bozuklukların ne kadar arttığını endişe ile izliyorum. Kendi adıma konuşursam başıma gelen hem en iyi seylerden biri hemde en korkunc,en tahrip edici, acı verici .

4 adet bozukluk tanımlansa da hepsinin temeli aynı yerden geliyor.buyuk oluşum nedenleri anne ile iyi bir ilişki kuramama ve cinsel tacizler gibi anlatılsa da bir cok başka nedenden dolayı da ortaya cıkabilir . bende ise hem buyuk 2 neden hemde bir cok kucuk neden bir arada bulunuyordu . Bendeki daha cok yeme atakları halinde gelip pişmanlıkla son bulan cinstendi.atakları tanımlamak gerekirse zihin kontrolunu yemek icin kaybetmek diyebiliriz . insanların bildiğinin aksine bu atakları irade ile kontrol etme imkanı maalesef yok . mide ceperimi hissetmeden once duramazdım ve bu ataklar kadar dopamin (haz , atak veren bir norotransmitter) seviyemi yukselten hicbir sey yoktu . bunu bağımlılık haline getirip zihni devre dışı bırakanda bu zaten . uyuşturucu ya da alkol bagımlılıgınında temeli budur . bu ataklar oyle cok yedim ihihih denilebilen seyler değil maalesef . durmanız icin bir lokma daha alırsanız kusmanız gerekecek duruma gelmeniz gerekiyor.

Bu yuksek dopamin benim bir cok sey ile basa cıkmamı sağladı . sosyal fobi ile , başarısızlıklarım ile , cocukluk travmalarım ile yıllarca bu sekilde basa cıkabildim . bu belki bir yol değildi ama en azından nefes almamı sağladı , kendimi mahvettiğimde dinlenmemi sağladı , hala hayatta olmamı sağladı . nerede cozum aramaya başladım derseniz : kilom arttı . tek derdim buydu , sanki dunyaya guzel gorunme borcum varmış gibi hissetmeye başladığım cocukluğumdan beri ilk defa bu kadar kotu gorunuyordum . tek derdim buydu ; insanın en temel durtulerinden biri olan beslenme seklimin bozulması umrumda değildi , ataklar yasadıgım icin surekli eve saklanmam umrumda değildi , butun ilişkilerimin flulasıp bir tek temekle ilşkimin parlaklaşması umrumda değildi , hayatımın en zevkli vakit gecirdiğim anlarında bile gelen ataklar umrumda değildi . tek derdim guzel bir kadın olmaktı .

sonra yardım aldım , kendime yardım ettim , yuzleştim . inanın oylesine zor bir surec ki sadece tetikleyicilerimi bile anlamak ( hala yuzde yuz bilgim dahilinde değil hepsi ) bile yıllar surdu . duşunun cok hos bulduğunuz bir adamla buluşmaya cıkıyorsunuz her sey muhteşem ilerliyor ve siz eve gidince yine de atak geciriyorsunuz . neden diyordum neden ! bir sure sonra bu acizlik insanı mahvediyor .

İlk bozukluğumun cıkmasından bu yana ( aslında bence bende ilkokulda bile vardı ama yalnız yasayınca netleşti sanırım ) 8 yıl gecti ve ben iyileştim dememin uzerinden ise belki 1 yıl bile değil . ana sorunu tanımlamamla cozulmeye başladı her şey , yesyess konu nasıl guzellik olabilir en temel icgudun hasarlı farkında mısın!! dediğim zaman ve kendime gercek bir sevgi duymaya başladığım zaman .. cektiğim acıyı dondurmaya değil , hissetmeye cesaret edebildiğim zaman ..

Sonuc olarak normal kilomdayım ki işin en onemsiz kısmı bu aslında , bu bozukluk beni yıktı ve sonra daha gercek bir ben yarattı , kendimle gercekten ilişki kurmayı oğrendim , işte bu yuzden basıma gelen iyi şey . bu konuda okumaya,yazmaya, calışmaya, arastırmaya devam edeceğim . sadece bu konuda kadınları dinlediğim icin şu sıra , o kadar etkilendim ve icin doldu ki buraya akıtmak istedim . okuma sabrınız icin cok teşekkur ederim .