Herkese slmm,kk'ne sırf bu konu icin uye oldum siz tecrubeli arkadaşların fikirlerine ihtiyacım var.cok kotu bir şey yaptım lutfen bana akıl verin intiharın esigine geldım
durumu olabildiğince kısa anlatmaya calışacağım ama yinede uzun olabilir cunku cok kotu şeyler yaşadım ve hala yaşıyorum

bundan birbucuk yıl once 8 aydır cıktığım erkek arkadaşımla evlilik kararı alıp aileleride tanıştırıp nişan yapma hazırlıklarına başladık tabi ikimizde ayrı şehirlerdeyiz bu surec icinde toplamda 5-10 defa goruşme imkanımız oldu ve son bir kac goruşmemizdede beraber oluyorduk.... neyse nişanı yapamadan buyuk bir tartışma yaşadık ve ayrıldık aylarca hic goruşmedik sonra yine dayanamayıp aramaya calıştım ama numarasını değiştirdiği icin ulaşamadım. sonrasında başka biri ile nişanlanacağı ile ilgili duyumlar alınca bende aklımdan tamamen silme kararı aldım neyse arada tam 4 ay gectikten sonra hamilelik belirtileri hissetmeye başladım. gercek olma ihtimali o kadar cok korkutuyorduki doktara gitmeye cesaret bile edemedim bir turlu ve yok boyle birşey olamaz diyodum kabullenemiyordum dusunmesi bile beni bitiryordu....

ama sonunda korktuğum şey başıma gelmişti ki bunuda oğrenmeme yardımcı olan hayatımda tanıdığım en iyi en anlayışlı ve en merhametli insan olan yeni tanıştığım erkek arkadaşım oldu ona karşıma Allah cıkardı ve şuan belkide hayatımı ona borcluyum..yeni tantıştığım erkek arkadaşımla bir ay goruştukten sonra başımdan gecen ilişkimi tum gerceği ile anlatmak zorunda kaldım cunku konuşması olsun bana karşı hareketleriv ve davranışları olsun sonsuz guven veriyordu ve karakter olarakta oyle biriydi zaten olgun gorumuş gecirmiş cok yuksek anlayışlı adam gibi adam.. bu sure icinde onu sevmeye başlamıştım oda beni seviyor ve değer veriyordu benim ona karşı sevgim belki caresizlikten kaynaklı itiyac duyduğum bir şeydi ama o gercekten seviyordu bu sure icirisinde ailem ilede tanıştı ve evlenmek istediğini soyledi.

ama buyuk bir sorunumuz vardı erkek arkadaşıma başımdan gecen durumu anlattıktan sonra ben ne kadar korkup gerceği oğrenmek istemediğimi soylediysemde beni zorla doktora goturmeye ikna edip sonucu ne olursa olsun oğrenmemiz ve bundan sonrada ona gore hareket etmemiz gerektiğini soylerek ikna edip doktora goturdu ve sonuc pozitif 5 aylık hamile olduğumu oğrendim başımdan aşağı kaynar sular dokuldu dunyam başıma yıkılmıştı (

bu durumda duşunduğum ve bir cok kez denemeye kalkıştığım intihar girişimlerinden beni hep erkek arkadaşım yanımda olup destek cıkarak bu girişimlerime engel oldu ve bana hep seni seviyorum seni ve doğacak cocuğuda olduğu gibi kabul ediyorum ve evlenmek istiyorum diyordu icinde bulunduğum bu cıkmaz durumda aldığım teklif beni adeta hayata bağlayan ayakta tutan sihirli cumleler gibiydi ve bana kabul edersen bu artık benim sorunum ve seni bu durumdan kurtarmak , guzel bir hayata yeni bir sayfa acmak benim oncelik gorevim olacak ve herşeyi yapmaya hazırım diyordu ve inanması zor ama gercekten dediği butun fedakarlıkları tek tek yaptı maddi manevi her yonden benim icin riske attı kendini aylarca gunduzleri her fırsatta yanımda geceleri sabahlara kadar tlf la konuşup bir delilik yapmamam icin hic yanlız bırakmadı zaten onun sayesinde ayakta durabiliyordum cunku icinde bulunduğum durumu başka kimse bilmiyordu ve ben gun gectikce ev icinde ne kadar bol kıyafetlerle kamufle etmeye calışsamda karnım 6 . ayından sonra iyice belirmeye başlıyordu sonunda erkek arkadaşım bir karara varıp durumu ailemde sadece anneme anlatma kararı aldı ben buna once annemim cok hasta olduğundan dolayı anlatmasını istemediğimi soylediysemde sonra beni bir şekilde ikna edip ve annemi kendi iş yerine cağırıp başımdan gecen olayı tum gercekciliği ile anlatıp ve tum bunlara rağmen beni cok sevdiğini bu durumda ortada bırakmak istemediğini ve evlenmek istediğini annemde anlattı. annem cok kotu olmuştu ama erkek akadaşım beni oylece ortada bırakmayacağını ve benimle evlenmek isteyip durumu tamamen duzelteceğini soyleyince annem biraz mahcup olmuştu ama oldukcada rahatlamaştı.

annemin durumu oğrenmesinden sonra erkek arkadaşımın yapacağı planlar konusunda işi birazda olsa kolaylaşmıştı bende rahatlamıştım artık cunku annem beni evde surekli abilerime olsun gelen giden misafirlere komşulara karşı olsun surekli koruyor ve durumu kamufle etmeye calışıyodu taki doğumun gercekleştiği gune kadar tabi erkek arkadaşımda bu sure icerisinde hic durmadı ben her ne kadar cocuk artık 6 aylık ve kurtaj gibi bir durumun imkansız olduğunu bilsemde yinede istemiyordum ama canım hayat arkadaşım bunu kesinlikle kabul etmedi hayat arkadaşım diyorum cunku gercekten hayata yeniden bağlanmama sebep olan tek yuce insandı ve kesinlikle kurtajı kabul etmedi bu bir cinayet olur buna asla izin vermeyeceğini soyledi ve cocuk doğduktan sonra evlenip babalık yapmayı istediğini soyluyordu cunku zaten o bir babaydı gecmişte bir evlilik yapmış ve iki kucuk cocğu olan ancak yıllar once boşanmış biriydi,hamileliğim boyunca her fırsatta yanımda aylık ultrason kontrollerime hep kendisi goturur ilgilenir ve sanki gercek babasıymış gibi o heyecanı yuzunde hep gorebiliyordum.

ve dokuzuncu ayın sonuda doğum anı gelmişti canım hayat arkadaşım doğum icin beni hastane hastane dolaşştırdı cunku buyuk bir sorun vardı hic bir hastane resmi bir evlilik olmadığı icin doğumu gercekleştirmeyi kabul etmiyorlardı sonunda beni ozel bir hastaneye goturup baş hekimide ikna edip doğum icin randevu almayı başarmıştı doğum gunu geldi ve hayat arkadaşım o gun yine sabaha kadar hastanede baş ucumdan ayrılmadı sabah sezaryanla doğum hazırlıkları yapılırken sonra asansorde ve aşağı ameliyat odasının icine kadar elimi hic bırakmadı hatta doktarlara ameliyata kendisininde girmesine izn vermeleri icin dakikalarca dil dokmuştu ama izin alamayınca 1 saat ameliyathane kapısında cıkmamı bekledi ve cıkınca yine odama kadar elimi tutarak goturdu canım benim nur topu gibi bir oğlumuz olmuştu oğlumuz diyorum cunku hayat arkadaşım olan o değerli insan bir cok gercek babının bile yapamadığı şeyleri yapıyordu ve sanki kendi cocğuğuydu o kadar mutluydu ki doğum oncesi bir suru hazırlık yapmış profesionel fotoğraf ve video kamerasına kadar getirmiş o guzel anlarımızı saniye saniye olumsuzleştirmek icin caba gosteriyordu.

cok sağlıklı bir cocuğumuz dunyaya gelmişti ama beraberinde daha once duşunmeye fırsat bulamadığımız ama beklediğimiz yeni sorunlar cıkmaya başlamıştı, cocuk nerde ve kimde kalacak ? aslında cevap belliydi cocuğun yeri tabiki benim yani annesinin yanında olması gerekiyordu ama bu imkansızdı cunku ailemde annem dışında kimse durumu bilmiyor ve zaten boyle bir durumun abilerim tarafından bilinmesi abilerim ve beni hamile bırakıp ortadan kaybolan eski arkadaşımın ailesi arasında bir facia ve sonucunda kan davasına kadar giden bir kaosun oluşmasına sebep olurdu.

bu yuzden cocuğumuzu eve goturmek gibi bir şansımız yok, ama hayat arkadaşım olan bu insan yine kolları sıvayıp seferber oldu oturup bir senaryo yazmaya başladı 2 gun icerisindede başarılı birşekilde hayata gecirdi ve cocuğumuzu eve goturmeyi başardık tabi bu iki gunluk planları yapma aşamasında cocuğu kendi yanına aldı daha 1 gunluk yeni doğmuş bebeği kendi tek başına yaşadığı iş yerine goturdu ve iki gun boyunca geceli gunduzlu hem planlarını yaptı hemde cocugu yedirdi icirdi mamasını hazırladı altını değiştirdi uykusuz kaldı. peki nasıl bir plan yaptı dersiniz ? 2. gun aradı ve planı anneme anlatmaya başladı, anneme abilerim icin şoyle bir teklifte bulunmasını istedi depremde tum ailesini ve akrabalarını kaybeden 10 gunluk doğmuş bir bebeğin olduğunu onun mucize eseri kurtulduğunu ve bunu evlatlık edinmek istediğini bir şekilde onları ikna etmen gerektiğini soyledi annem hemen bu cok guzel bir fikir ve ben oğullarımı aile bireylerini bir şekilde buna ikna edebilirim dedi ve hemen ardından annem işe koyulup abilerime durumu anlattı once tepki gosterdiler ama sonra annemin ısrarlarına dayanamayıp kabul ettiler bu işi sonunda başardık ve olayın tek kahramanı da tabiki hayat arkadaşım, şimdi dunyalar tatlısı cocuğum yanımda herkes evlatlık aldığımızı biliyor ve 8 aylık oldu neredeyse yurumeye başlıyacak

ama şimdi şunu soylemekten utanıyorum ve gercekten kendimden iğreniyor ve intihar etmek istiyorum cunku en zor anımda hızır gibi imdadıma yetişen beni adeta bataklıktan kurtaran yeniden hayata bağlayan, sadece beni değil tum ailemizi şerefimizi onurumuzu kurtaran o yuce insa olan hayat arkadaşımı aldattım (( evet aldattım cunku benim taa başındayken icinde bulunduğum durumu oğrendiği zaman senin icin herşeyi yaparım ama sadece benden bir konuda soz vermemi istedi, seni artık eşim olarak kabul ediyorum sonuna kadarda yanında olacağım ve doğacak cocukta benim cocuğum olacak ona babalık yapacağım ve en onemliside birlikte hayatımızı surdurduğumuz surece asla, seni hamile bırakıp ortadan kaybolan o adam ile hic bir şekilde iletişime gecmeyececeğine cocuktan haberi olmayacağına,cocuğu gostermeyeceğine ve bu durumu ben sen ve annen dışında kimsenin bilmeyeceğine aksi taktirde bu bir ihanet olur ve bu dunyanın başıma yıkılması olur dedi ve soz vermemi istedi bende soz verdim.

ama tutamadım sozumu bebek doğduktan 4. cu ayına kadarda hayat arkadaşım olan insan evlilik hazırlıklarına başlamış planlarını yapıyordu aynı zamanda bu surectede cocuğumuzun maması olsun bezi olsun oyuncakları olsun tum ihtiyaclarını elinden geldiğince karşılıyordu hergun olmasada her fırsatta gelip bebğimizi sevip onunla zaman geciriyordu cok mutluydu.

ama bir hata daha yaptım ve herşeyi mahfettim bir gun nasıl olduysa kendime cok yakın bulduğum abimin cıktığı kıza başımdan gecen herşeyi anlattım ve bunu hayat arkadaşımdan sakladım sonra abimin cıktığı kız cocuğun gercek babasını bilmesi ve ona ihtiyacı olduğunu soylerek hergun aklımı karıştırmaya başladı beni surekli cocğun babasıyla iletişime gecmem icin teşvik ediyordu bir gun dayanamadım ve interneti kullanarak ortak eski arkadaşlardan bir şekilde iletişim bilgilerini aldım ve goruşmeye başladım sonra kamera acarak cocuğu gosterdim aslında bunu yapmamdaki sebep ona acı cektirip kendimi rahatlatmaktı.

cunku o beni hamile bırakıp ortadan kaybolmuştu bende ona bebeği gosterip acı cektirmek istiyordum boylece birazda olsa kendimi rahatlatacaktım tabi tum bunları cok gizli yapıyordum cunku bana sahip cıkan bunca fedakarlığı yapan hayatımı kurtaran adam bunları yaptığımı duysa dunyasının yıklacağını biliyordum buyuk bir risk almıştım bu şekilde bir ay boyunca bebeğin gercek babasıyla internete goruşmeye başladım bebeğin fotoğraflarını videolarını gonderdim sonra telefonla konuşmaya başladık onu iyice cıldırtıp adeta delirtip acı cektirdim sonra aslında gerceğini soylemek gerekirse bu goruşme suresinde beni ikna etmeye calışmıştı tekrar birlikte olup cocuğumuza bakmak icin ama benim icin imkansızdı cunku evlenmişti ama nasıl olduysa bilmiyorum bu oyunu bırakamadım bir turlu

başta niyetim sadece cocuğu bir kere gosterip acı cektirmekti ama kendimi kaptırdım sanırım ve bu goruşmeler uzadıkca uzadı taki bana sonsuz guven duyan hayat arkadaşım durumdan şuphelenip olayı bir dedektif gibi araştırıp netteki ve telefondaki tum goruşmelerimizin ve mesejalarımızın tamamını belgeleyip yuzume vuruna kadar aldatmaya devam ettim. adamın gercekten dunyasını başına yıkmıştım evimize geldi isyan etti ağladı yıkıldı onunla birlikte bende ağladım annemde herşeyi duydu oda ağladı cok kotu bir gundu beni intahardan kurtaran adamı ben adeta intihara sureklemiştim o gun ona yalvardım yakardım affetmedi kocaman adam ağlayarak cıktı gitti hepimiz yıkıldık gunlerce ağladım sızladım arayıp kendimi affettrimek istiyordum cevap vermiyordu iş yerine gittim iceri almıyordu beni haftalarca boyle devam etti sonra aradan biraz zaman gecince yumuşamıştı ve zorda olsa konuşmaya başladım o kadar seviyorduki kendimi yine bir şekilde affettirmeye calıştım ama bana guveni tamamen sarsılmıştı hayattan soğumuş işi gucu herşeyi bırakmış kendini salıvermişti son gorduğum halindende belliydi tekrar sevmek ve inanmak istiyordu hemde cok ama o kadar guclu bir yapıya sahip olmasına rağmen hic gucu kalmamıştı.sonrasında herşeyin eskisi gibi olması icin defalarca aradım yalavardım mesaj attım bir turlu toparlanamadı sonra kendisi once beni sonrada annemi arayarak ricada bulunup bir daha biz gormek istemediğini mumkunse herşeyin bitmesini ve unutmak istediğini soyleyip kapattı ve 3 aydır aramadım ne aramaya bir yuzum nede cesaret oldu.

şimdi ne yapıyor nasıldır bilmiyorum icim icimi yiyor vicdan azabından olmek uzereyim yaşamak istemiyorum kendimden iğrenip nefret ediyorum yaşadığım her saniye bana bir işkence gibi (
butun bunları yuzum kızara kızara ve hıckıra hıckıra ağlayarak ellerim tumm vucudum titreyerek 5 saatte zor icimdekilerini dokebildim ( ne olur bana yardım edin akıl verin arkadaşlar (