Merhaba;
Son zamanlarda canım cok sıkkın. İyi giden bir arkadaşlığım vardı. Efendi biriydi. Bazı sorunları vardı, kafası dağınıktı , o hafta saatlerce konusurken ailesinin yanına gidince araya soğukluk girdi,aramadı , mesaj attı napıyorsun diye , kısa cevaplar verdi, sonra konuştuğumuzda sordum noldu diye sorunları olduğunu soyledi ben yine fevri davranıp konuşmayalım dedim. Oyle bitti. Ama aramasını bekliyorum. Arkadaş kalabilirdik, pat diye bitirdim ani kararlar alıyorum ben onu beni cepte hissetmesin diye yapmıştım sanki peşinden koşuyor hissine kapılmıştım. Sizce arar mı? Pişman oldum. Arkadaş kalabilirdik en kotusu.

Birde ben hayatta aramam ne olursa olsun cok inadım hep bu yuzden kaybettim. Siz arar mıydınız?
Boyle hayatıma giren insanları aniden fevri haraketlerle hayatımdan cıkardım.
Bende de sorun var guvensizlik var. Belki cocukluktan , aileden sonra geriye baktığımda keşke diyorum.
Peşimden koşup arayanlar dil dokmelerine alıştım.

Ama son olayda tam tersi oldu. Aramadı. Seven insan aramaz mıydı? Tamam bende sucluyum , sıkıntıları vardı bende bir tekme daha attım gibi oldu ama ben kac ay ona destek oldum. Bu sıkıntılarıyla uğraştığında bende bazen benden sıkıldı mı , acaba ne duşunuyor surekli kafamda kuruntular yapıyordum.
Oyle işte . Hepinize sevgiler.