Ofkemi kontrol edemiyorum kucuk cocuklarım var peşi peşine oldular.Bakımları ihtiyacları tek basına yetişemedim.cocuklar olana kadar iyi bir duzenimiz vardı lakin cocuklar olunca sorumlulukların artmasıyla eşimin kendisini geri plana cekmesi hem calışıp hem cocuklara yetişmeye calışmam,gece gunduz hayatın icinde koşturma ve stresle yaşıyor olmam eşime karşı beni iyice agrasiflestirdi.



Bu sureclerde zaman zaman alttan aldım zaman zaman ise yapamadım ama Hep icimde kotuye gitmemesi icin cabalarım vardı.

Eşim eve gelince ondan yardım istemem batıyor ,ev işlerin temizliği beraber yapalım diyorum batıyor,Cocuklara yetişemediğim de oturup ogladigim da goz yaşlarım batıyor,Her hakaretim herseyim onu rahatsız ediyor.

Zaman gectikce bu şekilde yasamak beni yormaya başladı.Psikolojik olarak da kotuleştiğimi farkettim ancak Eşimden desteğini bırakın bir guler yuz bile goremez oldum.Bir kavga bahane olur.bana kuser ,gunlerce haftalarca benimle konuşmazdı.

Aramızdaki bu kusluk hali iyice canımı sıkmaya başlamıştı aradan 20 gun geciyor hala benimle konuşmuyordu kırıldıysak karşılıklı kırdık insan bir orta yol icin cabalar ama yok.Hic birsey yapmadan ev işlerine cocukların bakımına karışmadan oylece senelerce yaşayabilir.

Tabi artık neden kavga ettiğimizi unur hale geliyordum gittikce eşimin bana karşı bu soğukluğu iletişimsiz hali şupheye duşurdu geceleri ne kadar yorgun bile olsam uyuyormuş gibi yapıp telefonuna bakardım her yeri herseyi kurcalardım tek bir iz tek bir şey gormek istiyordum belki de yaşadıklarıma neden arıyordum ancak hic bir şey bulamadım.Yakın takibe aldım elbiselerinin arasını karıştım aklınıza gelebilecek herseyi yaptım hic birsey bulamadim.

Duşunuyorum bir insan 1 ay kus şekilde asik suratla nasıl Yaşar aynı evin icinde...katlanamiyordum...hırcınlaşıyorum.bu aradaki uzun suren kusluk nedir bitsin diye sırf kendi psikolojim icin barışmayı isterdim.Bu şekilde yaşayamıyordum.Ancak zaman gectikce bende tukendim haline bıraktım kavgaysa kavga ,kusmek ise kusmek...istediği neyse ona verdim.

Cok şiddetli kavgalarımız oluyor artık sadece kavga ederken konuşuyoruz bir haftadir neredeyse benden ayrı yatıyor ben de dayanamadım sordum aklında birimi var goruştuğun biri mi var varsa soyle durustce hayatıma bakarım bende deyip sakin şekilde konuştum kesinlikle boyle birsey olmadığını soyledi.Nedir peki bu halin dediğimde saygı diyor saygı istiyormuş .

saygılı davranıyorum ustume geliyor laf soyluyor yaptığım hic birseyi beğenmiyor.Eziyor asagiliyor surekli bir eleştiri halinde..Hic bir sorumluluğunu duzgunce yerine getirmiyor sorunca soylemiyor.Yardım isteyince kızıyor surekli beni azarlıyor ve artık ofke patlamaları Yaşar oldum.Duşunsenize 1 ay adam sizle kus hic bir ışık yok oylece ot gibi yaşıyor en son olan olayda ufacık bir mevzu da bir anda patladım sinirlerim bosaldi bağırdım cağırdım saldırdım kendimi kaybettim eşim ise gayet dik duruşla sen boylesin işte delisin vb. İhtamlarda bulunarak benim o halimden rahatsız olmadı.

Bende inceldiği yerden kopacak yeter artık boyle yasamak istemiyorum deyip yapabileceğim tum sacma tepkileri gosterip kendimi kaybettim.Boşanmasını istedim bırak beni dedim evden kovdum vurdum gitmedi ama hic birsey de yapmadı.Cocuklarım icin duruyorum dedi.seni boşayacağım istemiyorum dedim kolay degil o oyle dedi...

Herseyi yaptım iyilikle geldim olmadı kotulukle gittim olmadı ne istiyor bu adam derdi ne?

Nasıl bir hayatın icindeyim anlamıyorum.lutfen dışardan bir goz olarak yorumlarınızı yapın nasıl ben katlanayım ayrılalım diyorum ayrılmıyor iyi olalım diyorum yuzume bile bakmıyor defalarca konuştum artık sevmiyor olabilirsin sevgin bitmiştir anlarım dedim soyle sıkıntın nedir dedim ama hep sevdiğini benim kotu olduğumu es işlerinde yardım etmek istemediğini vs bir suru basit nedenler soyledi.ben calışıyorum yetişemiyorum ve coğu zaman bu durumdan oturup ağlıyorum ancak hic umrunda degil yorgunluktan kemiklerim agriyor işe kalkıp gidemiyorum.insan boyle zaman da bu kadar acımasız olabilir mi???