Merhaba, onceki konularımdan birinde psikolog ile konuşacağımı soylemiştim ve psikologla konuştum ona yaşadığım her şeyi anlattım ve bana sorduğu sorularla kendimle ilgili bircok konunun farkına varmamı sağladı bana cok iyi geldi, zaten burda onceki anlattığım bazı konularda da sizlerin goruşleriyle aslında farkındalığa varmıştım sizlere cok teşekkur ederim, aklım başıma geldi resmen ve kendime nasıl bu kadar haksızlık etmişim kendime o kadar uzuldum ki o kadar pişmanım ki kendimi bu duruma getirdiğime, lisede universitede kendimi hep ezdirdim, beni sevmeyenleri sevdim resmen, bana pislik gibi davrananlardan sevgi dilenecek duruma getirmişim kendimi, iyi insanlarda oldu hayatımda tabiki ama hem arkadaşlık hem aşk olarak ben hep kotu niyetli kendime uygun olmayanlardan beni sevmemelerine rağmen sevgi dilenmişim, kız yada erkek arkadaşlık kurmak istemişim ve kendimi değersiz birine cevirmişim resmen,

psikologta bana anksiyetenin nedeni de bu dedi yani kendimi o kadar değersiz biri yapmışım ki sosyal ortamlardan korkmuşum, universite hayatımı da biliyorsunuz hayalimdeki gibi olmadı kendimi uzaklaştırdım herkesten, arkamdan konuşulduğunu kendi gozlerimle gordum ve yalnız bir şekilde bitirdim okulu sınıfta benim gibi sessiz bir erkekle oturdum hep ve okuldayken yalnız hissettim ve depresyona girip saclarımı erkek gibi kestim mezuniyetime bile gitmedim, yanlış birinide sevdim bu surecte o da bana kotu davrandı arkamdan konuştu bu konuyu onceden ayrıntılı anlatmıştım zaten, şu an duşununce kendime buyuk haksızlık ettim, keşke en cok kendimi sevseydim kendimi duşunseydim gecmişteki hatalarımı yapmasaydım, aklım başıma yeni geldi ve psikologla da konuşup artık kendimi affettim, kendimi seviyorum artık değerimin farkına vardım, insanları yeterince tanımıyordum eskiden ama artık tanıyorum ve artık kendime haksızlık etmeyeceğim ve edilmesine de izin vermeyecem, hayatıma artık yeni birini alıp onunla kendi değerimi duşurmeden aşk yaşayacam, arkadaşlık ilişkilerimde aynı şekilde verilen değere gore değer verecem.

Yaşadığım her şeyi bilen yıllardır beni tanıyan arkadaşım var ve ayrıca universiteden arkadaşlarım da bazen bana yazıyorlar, ve bu arkadaşlarımla her konuştuğum zaman acaba beni değersiz mi goruyorlar eski halimden dolayı diye duşunuyorum ve onlarla her konuştuğumda kendimi kotu hissediyorum, universitedeki halim aklıma geliyor kendime eskiden yaptığım haksızlıklar falan, diğer arkadaşım zaten her şeyimi biliyor onda da aynı durumu yaşıyorum, psikoloğa bu durumu sordum ama tam net bir cevap vermedi, sizlerin duşuncesini merak ettim, sizce bu arkadaşlarımla konuşmaya devam edeyim mi, beni hep eski halimle mi değerlendirecekler, artık kendimle ilgili bir şey anlatmayacağım onlara ama bilemedim, okuduğunuz icin ve goruşleriniz icin şimdiden teşekkur ederim.